روزنامه نگار راشل فلدر بیوگرافی رژ لب قرمز ، سلاح مخفی را نوشت. تاریخچه رژ لب قرمز”. این شامل حقایقی از زندگی زنان مشهوری است که از آن استفاده کرده اند ، تاریخ ایجاد سایه های مختلف و اهمیت تاریخی آنها. این کتاب شامل بسیاری از تولیدات نقاشی ، عکس های منحصر به فرد و پوسترهای تبلیغاتی نادر است. با اجازه انتشارات "Bombora" "Lenta.ru" بخشی از متن را منتشر می کند.
در اوایل قرن بیستم ، تعداد زیادی از زنان در بسیاری از کشورها از حق رأی دادن و شرکت در انتخابات دفاع کردند. از آنجا که مأموریت جنسیت منصفانه به ایفای نقش همسر ، معشوقه خانه ، مادر تبدیل شد و به معنای مشارکت در زندگی سیاسی و تجارت نبود ، مبارزات انقلابی بود. رژ لب قرمز با قدرت ذاتی ، اعتماد به نفس ، شهامت و زنانگی خود راهی عالی برای نشان دادن وفاداری به آرمان های شما شده است.
علاوه بر این ، گیاهان موذی موفق به تغییر افکار عمومی درباره زنان با لب های قرمز مایل به قرمز شدند. اگر قبلاً آنها با بازیگران ، رقصندگان و روسپی ها ارتباط داشتند ، اکنون درک آنها به عنوان ویژگی دختران پارسا آغاز شد.
کارآفرین کانادایی ، الیزابت آردن ، خالق مارک لوازم آرایشی به همین نام ، از مبارزه برای رای دادن به زنان حمایت کرده است. هنگامی که در سال 1912 افراد سوگوار یک راهپیمایی اعتراضی در بیرون سالن خود در نیویورک ترتیب دادند ، آردن و همکارانش برای حمایت از راهپیمایی بیرون آمدند. به عنوان تیم های پشتیبانی از دوندگان ماراتن ، در امتداد مسیر ایستاده و به آنها آب می دهند ، آنها شروع به توزیع لوله های رژ لب قرمز به معترضان می کنند.
این نه تنها در آمریکا ، بلکه در انگلستان نیز بخشی از لباس زیره فرنگی شد ، جایی که توسط همه فعالان جنبش رأی دادن زنان ، از جمله رهبر آنها ، املین پانکهورست ، مورد استفاده قرار گرفت. چند سال بعد ، رژ لب قرمز نه تنها توسط فعالان مدنی ، بلکه توسط زنان عادی نیز استفاده شد.
ملکه الیزابت اول ، که از سال 1558 تا 1603 بر انگلیس حکومت می کرد ، شیفته رژ لب قرمز بود. او معتقد بود که این رنگ شیطان و ارواح شیطانی را می ترساند. رژ لب های او شامل حلزون حلزونی بود که به رنگ قرمز ، صمغ عربی لعاب دار (رزین از آب اقاقیا) ، سفید تخم مرغ و آب درخت انجیر ، که یک بافت نرم است.
آرایش الیزابت رسا بود ، اما به سلامتی او آسیب می رساند. او با مداد ذغال سیاه چشمش را گرفت و یک لایه ضخیم سفید سفید ونیزی روی سرش قرار داد ، که آن را با سرکه رقیق کرد. امروزه اعتقاد بر این است که چنین مخلوطی با پایه سرب باعث مسمومیت ، آسیب پوستی و ریزش مو می شود. در نقاشی های همرزمانش ، ملکه با شکوه و سازش به نظر می رسد - عمدتا به لطف این آرایش متضاد.
علی رغم این واقعیت که الیزابت اول طبق معیارهای آن دوران عمر طولانی داشت - او در شصت و نه سالگی درگذشت - مورخان معتقدند که علت مرگ وی مسمومیت با خون بوده است. نسخه ای که استفاده طولانی مدت از مواد آرایشی پایه سمی منجر به مرگ وی شد بسیار قابل قبول به نظر می رسد. هنگامی که او درگذشت ، یک لایه رژ لب خشک روی لبهای او وجود داشت (محققان معتقدند این ضخامت بین یک ربع و نیم اینچ بود) - نتیجه یک علاقه افسار گسیخته به مواد آرایشی در طول زندگی او.
در 2 ژوئن 1953 ، ملکه الیزابت دوم 27 ساله در روز تاجگذاری به طور جدی وارد ابی وست مینستر شد. جهان در انتظار یخ زد: حادثه ای با اهمیت بین المللی در مقابل چشمان او در حال وقوع بود و برای اولین بار نه تنها در انگلیس ، بلکه در سایر کشورها نیز مستقیماً از تلویزیون پخش شد.
کسانی که تلویزیون های رنگی داشتند آنقدر خوش شانس بودند که می توانستند تصویر ملکه را با شکوه تمام ببینند.او یک لباس ابریشمی به طول کف با مروارید ، کریستال و سنگ - الماس ، عقیق و آمتیست ، که طراح مد مشهور بریتانیایی ، نورمن هارتنل برای اعلیحضرت ایجاد کرده بود ، به دست داشت. او چنان برای خانواده سلطنتی خیاطی کرد که لقب "عضو نظم سلطنتی ویکتوریا ، خیاط شخصی اعلیحضرت ملکه و اعلیحضرت ملکه مادر" را بدست آورد.
قسمت مهمی از ظاهر الیزابت ، رژ لب تیره بورگوندی بود. این مخصوصاً برای مراسم ساخته شده است ، به طوری که سایه با مانتو هماهنگ است - یک شنل سرمه ای که با خز ارمین ، توری های طلایی و الیاف ساخته شده است. این سایه بعد از قلعه ای در اسکاتلند که خانواده سلطنتی تعطیلات خود را در آنجا می گذرانند Balmoral نامگذاری شد.
عشق به رژ لب های معظم له غیرقابل انکار است: در زرادخانه الیزابت هم سایه های قرمز و صورتی رنگ آزمایش شده وجود دارد که او در سنین بالاتری عاشق آنها شد. مارک های محبوب لوازم آرایشی او Clarins و Elizabeth Arden حتی حق ثبت نام به عنوان تأمین کنندگان دادگاه اعلیحضرت را دریافت کرده اند.
در طول جنگ جهانی دوم ، رژ لب قرمز به نمادی از مقاومت در میان زنان در کشورهای ائتلاف ضد هیتلر تبدیل شد. آنها با کمک آن اعلام کردند که نه مشکلات و نه کمبودهای ناشی از سیستم سهمیه بندی توزیع محصولات و کالاها نمی تواند آنها را بشکند. لب های قرمز بر توانایی غلبه بر دشواری ها ، شجاعت ، احساس آرنج و قدرت ، مورد نیاز زنانی که در عقب مانده بودند و مجبور به تسلط بر مشاغل سنتی مرد بودند ، تأکید داشتند. علاوه بر این ، جنس منصف ، حتی در وحشتناک ترین زمان ها ، دوست دارند احساس جذابیت کنند.
وی همچنین یک گیاهخوار متعصب بود که تمام مواد حیوانی را که در آن زمان اغلب در لوازم آرایشی استفاده می شد ، رد کرد.
در طول جنگ ، کلیه کالاهای اساسی با کارت های جیره بندی ، از جمله مواد غذایی ، بنزین و اقلام قلع توزیع می شد. لوازم آرایشی و بهداشتی ، به ویژه چنین کالاهای مشهوری مانند رژ لب قرمز ، برای زندگی مهم تلقی می شد ، زیرا از روحیه زنان حمایت می کرد و عزت نفس آنها را تغذیه می کرد. بسیاری معتقد بودند که سیستم کارت نباید برای او اعمال شود.
در انگلیس ، وینستون چرچیل و دولت انگلیس از این دیدگاه حمایت کردند و قرمز و هر رژ لب دیگری را در صورت لزوم ، نه روی کوپن ، صادر کردند. همانطور که یک مقام مسئول اداره تأمین به ویرایش انگلیسی مجله Vogue گفت: "لوازم آرایشی برای زنان به اندازه دخانیات برای مردان مهم است."
علی رغم اهداف اولیه مقامات مبنی بر عدم محدودیت دسترسی به مواد آرایشی ، در زمان جنگ ، مالیات بالایی بر آنها تحمیل شد و بنابراین ، به معنای واقعی کلمه ، کالای گرانبها - کسری بودجه شد. بسیاری از خانم ها استفاده از آب چغندر را برای رنگ آمیزی لب های خود شروع کرده اند.
برای مدتی ، در آمریكا ، موارد رژ لب را نه به طور معمول از فلز كه برای نیازهای نظامی خرج می شد ، بلكه از پلاستیك تهیه می كردند. در سال 1942 ، کمیته تولید صنعتی جنگ آمریکا تصمیم گرفت تولید لوازم آرایشی را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. با این حال ، چند ماه بعد ، به دلیل عملکرد زنان ناراضی ، به حجم قبلی خود بازگشت.
در طول جنگ جهانی دوم ، زنان به همراه مردان به جبهه رفتند. شرکتهای آرایشی و بهداشتی محتاط توسط انگیزه ای وطن پرست به تصرف خود درآمدند: آنها تصمیم گرفتند از میهن خود حمایت کنند و خود را غنی کنند ، تولید کل مجموعه برای زنان خط مقدم را آغاز کردند. مشهورترین رژ لب های آن دوره ، Red Victory 1941 توسط الیزابت آردن ، Fighting Red توسط Tussy و Regimental Red توسط هلنا روبنشتاین بود. مارک انگلیسی Cyclax سایه قرمز کمکی خود را به عنوان "رژ لب برای زنان در خدمت" معرفی کرد و حتی پوسترهای تبلیغاتی سیاه و سفید تولید کرد که روی آنها کلمه "رژ لب" به رنگ قرمز زرشکی نوشته شده بود.
الیزابت آردن در ارتش ایالات متحده فعال بوده است. اول ، او حق انحصاری فروش لوازم آرایشی در پایگاه های نظامی را داشت.در مرحله دوم ، او از دولت آمریكا سفارش ایجاد سایه مخصوص رژ لب برای رزرو ماده كمك دهنده نیروی دریایی ارتش را كه در سال 1943 ایجاد شد ، دریافت كرد.
آردن رنگ مونتزوما قرمز را بر اساس کلمات سرود تفنگداران دریایی ، که در آن آنها قول داده بودند برای کشور خود در همه جا بجنگند - "از کاخ های مونتزوما تا سواحل طرابلس" نامگذاری کرد. یک سال بعد ، سایه به خط رژ لب الیزابت آردن پیوست و به لطف تبلیغاتی که پیشینه نظامی آن را جشن می گرفت ، با موفقیت به فروش رفت.
جنگ تمام شده بود و رژ لب قرمز هنوز برای زنان نجات دهنده بود. در 15 آوریل 1945 ، نیروهای انگلیسی اردوگاه کار اجباری برگن-بلسن را در شمال آلمان آزاد کردند. صلیب سرخ انگلیس برای کمک به بهبود زنان و بازگشت به حالت عادی ، جعبه های رژ لب قرمز را به اردوگاه فرستاد.
اگرچه این ممکن است در نگاه اول غیر عملی به نظر برسد ، اما مقدمه اهمیت داشت. سرهنگ دوم مروین ویلت گونین به عنوان یکی از اولین افسرانی که از آستانه اردوگاه مرگ عبور کرد ، در خاطرات خود نوشت: "زنان روی تخت های بدون ملافه یا لباس شب ، اما با لب های قرمز دراز می کشند. آنها هیچ لباسی ندارند ، و شانه های خود را می پوشانند. با پتو هنگام برخاستن ، اما لبهایشان قرمز است. سرانجام ، کسی فردیت خود را به آنها بازگرداند - آنها دوباره زن شدند و نه شماره سریال با مهر بر روی شانه های خود."
البته ، رژ لب قرمز قادر به از بین بردن وحشت جنگی که آنها مجبور به تحمل آن بودند نبود ، اما به دمیدن روح این زنان کمک کرد.
