ما در حال صحبت درباره این هستیم که ایده های مربوط به زیبایی زن در کشور ما در دوره های مختلف چیست و چگونه تغییر شکل داده اند.
روسیه باستان
برای یک مرد عصر سنگ ، زیبایی زن رابطه مستقیمی با وزن داشت - هرچه وزن بالاتر باشد ، بهتر است. یک زن چاق و چله با پهلوی پهن و پستانهای بزرگ شانس بیشتری برای باروری ، زایمان و شیردهی از یک کودک سالم داشت. برای مردان روسیه باستان ، خانم های جوان چاق ، اما خوب تغذیه کننده جذاب به نظر می رسیدند - همانطور که می گویند ، خون و شیر. ما همچنین می توانیم ایده های زیبایی صورت را با افسانه های روسی قضاوت کنیم. زیبایی افسانه همیشه پوست سفید ، اما در عین حال قرمز است. دختران روی سرب سفید بسیار مضر خود را غبارروبی کرده و رژگونه را با آب چغندر رنگ آمیزی کردند. حتی در روسیه ، ابروهای ضخیم مورد ستایش قرار گرفتند - بنابراین آنها با استفاده از ابزارهای مختلف رنگ آمیزی شدند. جالب اینجاست که دندانهای پوسیده و سیاه نشانه زیبایی است - این نشانگر این است که دختری ثروتمند است و می تواند مقدار زیادی شکر گران بخورد. بنابراین ، دختران دندان های خود را سیاه کردند. ویژگی های صورت به صورت صحیح ترجیح داده شده اند: بینی بلند ، صاف ، لب های پر ، پیشانی بلند و موهای پرپشت. حیا ، عجله و زنانه بودن در رفتار در روسیه قدردانی شد. همچنین ، ذهن زن در روسیه همیشه بسیار مورد احترام بوده است. دختری زیبا ، قد بلند و قوی با اشکال گرد و رژ گونه ای سالم بر گونه هایش ، با راه رفتن آرام ، نگاهی ترسو اما در عین حال هوشمند - در اینجا او یک زیبایی روسی قرون وسطایی است.
زمان جدید
اگر قبل از پیتر معیارهای زیبایی برای اشراف روسیه و مردم عادی یکسان بود ، همه چیز به طرز چشمگیری تغییر کرد. پیتر با نوآوری در ارتش و دولت ، روند مد را از اروپا آورد. اما آنها فقط بر اشراف و مردم شهر تأثیر گذاشتند و از نظر اکثریت دهقان ، هیچ تغییری رخ نداد. زیبایی اشراف مصنوعی شد. ارسطوها به روش فرانسوی نقاشی می کردند ، برای خود خال مصنوعی می کشیدند ، ابروهایشان را می بریدند و مدل موهای پیچیده ای می زدند. پیتر در اوج دوران روکوکو "پنجره ای برید". زن ایده آل این سبک رنگ پریدگی از ظروف چوبی ، سبکی و شکنندگی ، هوایی و بازیگوشی است. در همان زمان ، خانم های خوب تغذیه ای موافق بودند. جالب است که در روسیه در نیمه اول قرن 18 ، تقاضا برای تاریک شدن به استانداردهای روکوکو اضافه شد. ما می توانیم زیبایی معروف ، آخرین عشق پیتر اول ، مارینا کانتمیر را به یاد بیاوریم. به نظر می رسد در این زن سنت های روسی و اروپایی درک زیبایی زن با هم ادغام شده است. نوع مشابهی را در مورد محبوب دربار كاترین دوم ، ماریا ناریشكینا و بازیگر سرنوشت ساز Praskovya Zhemchugova می بینیم. در قرن نوزدهم ، این "تندی" موهای تیره و چشم سیاه از مد می افتد ، دختران سبک تر با چشمان غمگین بزرگ تقاضا می کنند. این روند به لطف انگلیس امروزه بسیار شیک ظاهر شد. به عنوان مثال ، ناتالیا پوشکینا ، همسر شاعر بزرگ روسی که اولین زیبایی در مسکو محسوب می شد. در قرن نوزدهم ، پری از ویژگی واجب یک زیبایی متوقف می شود. در همان زمان ، طبیعی بودن به مد باز می گردد. اگر برای قرن هجدهم تن پودر و ابروهای رنگ آمیزی شده مشخص بود ، پس در قرن نوزدهم دختران شروع به تلاش کردند تا چهره جدیدی به خود نکشند ، بلکه بر ویژگی های طبیعی خود تأکید کنند.
قرن XX
در اواخر قرن نوزدهم ، دختران لاغر شروع به تسخیر روسیه کردند و چاقی تقریباً کاملاً از مد افتاده است. زیبایی طبیعی ویژگی های برازنده دختران شکننده و پیشرفته - این همان چیزی است که در روسیه در پایان قرن قدردانی شد. یک مثال عالی Zinaida Yusupova ، یک اشراف پیچیده است که توسط بسیاری از مردم دربار نیکلاس دوم زیباترین زن شناخته شده است. با این حال ، درست قبل از انقلاب ، این سنت جایگزین سنت دیگری می شود که از اروپا نیز آورده شده است. سینمای خاموش ، جاز و رهایی جهان را فرا گرفته است.این مسئله بر روسیه نیز تأثیر می گذارد - زنان طبیعی پر رنگ و چاق با کوتاهی مو و چشمان عظیم ته ته آنها در نیویورک و وورونژ تبدیل به نمادهای زیبایی می شوند. به عنوان مثال ، ورا خولودنایا بازیگر محبوب سینمای روسیه است که به خاطر فیلم هایش مردان صف می جنگیدند. در سالهای اول قدرت شوروی ، این نوع نیز بسیار محبوب بود. اما به زودی این کشور تمام روابط فرهنگی با غرب را قطع کرد و خواستار کامل بودن بازگشت. نماد زیبایی در اتحاد جماهیر شوروی از نظر سادگی یک زن کلخوز زیبا بود. زنانگی و رنگ پریدگی اشرافی جای خود را به قدرت و سرخ شدن پرولتری می دهد. با این حال ، استثناهایی نیز وجود داشت. به عنوان مثال ، لیوبوف اورلووا ، که ظاهر او در اتحاد جماهیر شوروی شوروی مورد ستایش قرار گرفت ، اما مطمئناً درباریان الکساندر سوم را خشنود می کرد. تقریباً در تمام دوران وجود اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی ، استاندارد زیبایی یک زن کلخوز قرمز بود. فقط در نزدیکی پرسترویکا ، هماهنگی و سبکی دوباره به مد بازگشتند. یک الگوی کاملاً واضح قابل ردیابی است: هرچه زمان سخت تر باشد ، تقاضای زنان چاق بیشتر است.
