تمام پروژه های عکاس محمد کیلیتو به نوعی با کشور خود - مراکش ، که در آن می خواهد به تغییر برسد ، مرتبط هستند. مجازات مربوط به LGBTQ + در اینجا مجازات حبس است و حتی ممکن است به دلیل لباس غیرمعمول مورد آزار و اذیت قرار گیرد. اما مراکشی های جوان در عکس های خود از نشان دادن هویت خود نمی ترسند ، آنها تصویر مراکش مدرن را تغییر می دهند - تغییر و تجلیل از تنوع.
محمد کیلیتو عکاس در رباط ، مراکش زندگی و کار می کند. در مراکش ، بریتانیا ، هلند ، فنلاند ، اسپانیا به نمایش گذاشته شده است. در واشنگتن پست ، وال استریت ژورنال ، مجله بریتانیایی عکاسی ، Vogue Italia ، L'Express ، Vice Arabia و El Pais منتشر کرده است. (بیشتر - سخنان نویسنده)
افرادی که در عکسهای من هستند ، نشان دهنده مقاومت کف دست هستند - درختی که با سخت ترین شرایط آب و هوایی در مراکش سازگار شده است - هنجارهای محافظه کار و سنتی جامعه را به طور روزمره به چالش می کشد. قهرمانان من ، علی رغم همه مشکلات در کشوری که از نظر آنها با همان سرعت پیشرفت نمی کنند ، واحه شخصی خود را پرورش می دهند. آنها با مثال خود به دیگران الهام می گیرند.
چندین بار به من گفته اند که این جوانان شبیه مراکشی نیستند. من معمولاً پاسخ می پرسم: مراكی به نظر رسیدن یعنی چه؟ این یک شروع خوب برای به چالش کشیدن کلیشه ها و ایجاد فکر در مورد تغییر سریع جامعه ما است. ما در جهانی جهانی زندگی می کنیم ، همان برنامه های تلویزیونی را می بینیم ، به همان موسیقی گوش می دهیم ، به همان بت ها احترام می گذاریم و هر کجا که هستیم لباس یکسانی می پوشیم.
خال کوبی برای علاladالدین معنی همه چیز را دارد. بدن او کتاب است و داستان او را می گویند. هر آنچه برای علاladالدین اتفاق افتاده است - خوب یا بد - روی پوست او نوشته شده است.
وی با بیان اینکه می خواهد لحظات مهم زندگی خود را به یاد بیاورد ، گفت: "ما فقط یک بار زندگی می کنیم."
علاladالدین ادعا می کند که مردم مراکش او را درک نمی کنند:
محافظه کاران و اخلاق گرایان ، آنها با نحوه نگاه به من و آنچه به من می گویند ، مرا می ترسانند."
انس می گوید که با خانواده اش مشکل دارد. او را با نام صدا نمی کنند ، اما "خال کوبی" تلفظ می شود. این کلمه تحقیرآمیز چیزهای زیادی در مورد کلاله زدن افراد خالکوبی در مراکش می گوید. آنها افراد بزهکار و خطرناکی محسوب می شوند. او در میان بزرگسالان یک پیتر پان است و احساس می کند در امور خارج از کنترل او گم شده است
هاجر و اینس متقاعد شده اند که همه باید شنیده شوند ، ابراز وجود کنند و شهامت داشته باشند که بگویند:
"من وجود دارم ، و بله ، من متفاوت هستم ، اما با شما و در میان شما زندگی می کنم."
آنها اعلام كردند كه وظیفه آنها است ، به عنوان نمایندگان جامعه كوئر ، فضایی را سازمان دهند كه در آن بتوانند با آرامش زندگی كنند. به نظر آنها ، هنگامی تغییر می کند که افراد کوئیر سرنوشت خود را کنترل کرده و فعال شوند.
ناصر عاشق فیلم های ترسناک پانک راک و دهه 80 است. او از مطابقت و فرهنگ جریان اصلی متنفر است. معتقد است که مردم هرگز او را به خاطر آنچه که هست قبول نمی کنند و او همیشه طرد خواهد شد. وی فکر می کند جامعه هنوز آماده پذیرش این موضوع نیست که مردم در بیان هویت خود جرات می کنند غیر مطابق باشند. اما او نسبت به عده معدودی که فراتر از تصورات پیش فرض رفته و قضاوت در مورد ظاهرشان را ندارند ، احساس سپاسگزاری می کند.
مبارزات این جوانان از نظر برخی بی فایده به نظر می رسد اما ضروری است. من معمولاً اخباری را به یاد می آورم که مراکشی ها را برای چند ماه شوکه کرد - در مورد "پرونده شیطان پرستان". در سال 2003 ، در کازابلانکا ، 14 نوازنده هارد راک به "شیطان پرستی" ، "اعمالی که می تواند ایمان مسلمانان را متزلزل کند" ، "تحقیر دین مسلمان" ، "داشتن اشیا مغایر با اخلاق" متهم شدند.
در طول دادگاه به سبک کافکا ، یک تی شرت Kiss My Ass ، CD های هوی متال و یک جمجمه پلاستیکی از جمله شواهد ارائه شد. در نتیجه ، برخی از متهمان دو سال خدمت کردند.
برای افراد LGBT + ، اوضاع از این هم بدتر است: ماده 489 قانون مجازات مراکش "اقدامات ناشایست یا غیرطبیعی با یک فرد از همان جنس را" جرم تلقی می کند. مجازات روابط جنسی همجنسگرایان با حبس از شش ماه تا سه سال و جریمه نقدی از 120 تا 1200 درهم است.
وضعیت حقوقی افراد LGBT + عمدتا از اخلاق سنتی اسلامی ناشی می شود ، اسامی مشکوک به همجنس گرایی معمولاً علنی می شود. در عین حال ، مقامات در استراحتگاه هایی مانند مراکش به آنها وفادارتر هستند.
به عنوان مثال ، در سال 2016 در مراکش ، دو دختر به دلیل گرفتن عکس از آنها در حال بوسیدن توسط پسر عموی خود دستگیر شدند. این داستان باعث اعتراض بین المللی شد و هشتگ # دختران آزاد را راه اندازی کرد. رسیدگی به پرونده به دسامبر 2016 موکول شد ، اما در پایان آنها تبرئه شدند.
از طریق عکاسی ، سعی می کنم مردم را در پیش عقاید خود بازنگری کنند ، این ابزار من برای کمک به ساختارشکنی برای بهبود اوضاع است. من نمی خواهم به مردم بگویم که عقاید آنها در مورد دیگران اشتباه است و نمی خواهم به آنها بگویم که آنها حق دارند. من فقط می خواهم آنها در مورد افراد و داستانهایی که من می گیرم تأمل کنند.
عکاسی ابزار من برای ساختارشکنی پایه ها به منظور بهبود اوضاع است. من از طریق شبکه های اجتماعی و آشنایان به دنبال قهرمانان می گشتم. جستجو ، آشنایی و اقناع برای عکس گرفتن بخشی از این پروژه است. برخلاف پروژه های قبلی من ، این بار جوانان به خوبی درک کردند که می خواهند چه تصویری را منتقل کنند. در کمال تعجب ، آنها از اینکه فرصتی برای گفتن داستان خود داشتند بسیار خوشحال شدند.
هر روز ، قبل از خروج از خانه ، رند رنگ می پوشد و لباس می پوشد. او در تتوان زندگی می کند ، شهری معروف به محافظه کاری. راندا می گوید که او همیشه یک کودک تخیل "عجیب" بوده که به سمت تاریک کشیده شده است. او متفاوت از دیگران خودش را به دنیا معرفی کرد.
"من اغلب قربانی ارعاب و آزار جنسی شده ام ، عمدتا به دلیل ظاهر من."
او تمایل به خودزنی و خودکشی داشت. اما بعد از مدتها کار روی خودش ، راندا اعتراف کرد که جامعه هرگز یکدست نخواهد بود. او به اصولی که بصری به آنها اعتقاد دارد پایبند است و دیگر نگران قضاوت شخص دیگری نیست.
والدین سلیما معتقدند که وزنه برداری بدن او را تغییر شکل می دهد و دخترش نمی تواند با مردی که برای او انتخاب کرده اند ازدواج کند. دختر احساس می کند که دیگر کلیشه ها و معیارهای زیبایی زن را برآورده نمی کند ، اما این او را آزار نمی دهد ، زیرا این همان اندامی است که او همیشه آرزو داشته است
وقتی تصاویرم را نشان می دادم ، اغلب از من س askedال می شد که آیا این افراد مراکشی هستند ، بنابراین تصمیم گرفتم از مراکش عکس بگیرم. ما دیگر علاقه ای به پرتره پردازی جوانان آمستردام ، پاریس یا نیویورک نداریم. ما به لباس عجیب و غریب و راحتی صحبت در مورد گرایش جنسی آنها عادت کرده ایم.
اوضاع در کشور من متفاوت است: به ندرت می توان افرادی را در اینجا یافت که جرات انحراف از هنجارهای سنتی را که هنوز در کشور ادامه دارد ، داشته باشند. در همان زمان ، در مراکش ما هنوز در یک جامعه نسبتاً لیبرال در مقایسه با کشورهای همسایه در منطقه MENA زندگی می کنیم ، اما این یک کشور مسلمان نیز است ، جایی که محافظه کاران زیادی در آنجا هستند. به دلیل اسلامی سازی شدید جامعه ، جوانان با نیاز فوری به بیان آزاد ممکن است احساس انزوا و درک نادرستی داشته باشند.
من دوقطبی ایجاد می کنم و سعی می کنم داستان قهرمانان و عکس های همراه را بهم پیوند دهم. به عنوان مثال ، سلما یک گوتیک است و همه چیز عجیب ، مرموز و غیر معمول را دوست دارد. او ایده آل زیبایی است که برای مراکش استاندارد نیست.
تصویر دوم بازیگران و خوانندگانی را نشان می دهد که می توانستند بت پدر و مادر او باشند و ایده آل زیبایی نسل قبلی را شخصیت پردازی کنند.بنابراین ، من می خواهم به تغییراتی توجه کنم که نسل جدید با پذیرش خود و گشودن به فرهنگ های دیگر ایجاد می کند.
احساس می کنم به خاطر کشورم عکاس شدم و ایده های پروژه های عکاسی من همیشه مربوط به مراکش است. حتی با زندگی در کانادا احساس کردم که ریشه و فرهنگ چیزی است که نمی توانم از شر آن خلاص شوم. من مطمئن هستم که وظیفه من این است که س rightال های مناسب بپرسم ، بحث و جدال برانگیزم و بحث را برانگیزانم.
وظیفه من این است که س rightالات درست بپرسم ، بحث و جدال ایجاد کنم و بحث را برانگیزانم. من خودم را نه یک عکاس بلکه یک هنرمند تجسمی می دانم که به یک واقعیت خاص حساس باشد و بخواهد آن را به اشتراک بگذارد. موضوعات کار من قبل از هر چیز به من علاقه مند است. من زیاد به مخاطب فکر نمی کنم ، اما اگر آنها موفق شوند خود را با پروژه های من شناسایی کنند ، من دو چندان خوشحال خواهم شد.
سلما در منطقه ای از طبقه کارگر به دنیا آمد و در یک خانواده سنتی بزرگ شد. او همیشه تمام تلاش خود را می کرد تا خودش باشد. سلما گوتیک است و عاشق چیزهای عجیب و غریب ، مرموز و غیرمعمول است. او یک آرمان زیبایی غیرمعمول در مراکش است و به خصوص آنچه را که طبق معیارهای جامعه ترسناک ، ناراحت کننده یا زشت قلمداد می شود ، تحسین می کند.
شادی خود را به عنوان "پری در سرزمین سرخپوستان ، دیوانه مد غیر جنسیتی ، مخلوطی از پاستیل ، خون و یک کاسه مشت منگنه" توصیف می کند. در سبک زندگی بسیار شاعرانه خود ، احساس می کند که سوtoodتفاهم شده است: جامعه او را صرفاً به دلیل حلقه بینی فلزی ، یک شیطان پرست می داند
صوفیا می گوید که لباس پوشیدن به سبک خاصی را خیلی زود شروع کرده است ، به همین دلیل است که مرتباً نگاه افراد را روی خود احساس می کند. از نظر او ، خیابان سرزمینی است که لباس می تواند به یک مشکل تبدیل شود ، او به عنوان یک تحریک تلقی می شود.
مریم تیلیلا دچار هایپرپیگمانتاسیون پوستی ناشی از مواد مخدر است که باعث شده در خیابان از آزار و اذیت رنج ببرد. وقتی با او ملاقات می کنید ، به سرعت متوجه می شوید که این دختر دختری خوش فکر ، مصمم و بسیار با اعتماد به نفس است.
سال گذشته ، او در اینستاگرام محبوب شد ، مردم از او حمایت کردند. او اکنون معتقد است که لکه هایش روی پوست "نقص کامل" و به تعبیری علامت تجاری او است. امروز مریام با طراحان مد و عکاسان همکاری می کند. آنها او را به دلیل ظاهر منحصر به فردش انتخاب می کنند.
همچنین ببینید - 40 عکس قدرتمند قرن
دوست داشت؟ آیا می خواهید از بروزرسانی ها مطلع شوید؟ در Twitter ، صفحه Facebook یا کانال تلگرام ما مشترک شوید.
منبع
