ایدئولوگ های شوروی ابتدا سعی کردند مد را ممنوع کنند ، سپس آن را کنترل کنند و در نهایت با تلاش های ناموفق برای جلوگیری از آن روبرو شدند. اما ، علی رغم محکومیت ، تحت پوشش شب ، زنان زیرزمینی مد مد به قطع دامن ، شلوار مشعل و "گرفتن" batnichki ادامه دادند.
1. بابکت
ژاک دسانژ همه چیز را اختراع کرد ، که نویسنده چندین مدل موی افسانه ای دیگر ، به ویژه کویف دکوئف ("مدل مو بدون مدل مو") شد ، اما شکوه و عظمت همه به بریژیت باردو و قهرمان او رسید.
فیلم "بابت به جنگ می رود" یک سال پس از اکران در اتحاد جماهیر شوروی سابق دیده شد و حتی تأثیر خیره کننده تری نسبت به اروپا داشت. یک کمدی رمانتیک سبک ، که در آن ماجراهای یک بور در عقب آلمان بازی می شود ، بیننده آن را دوست دارد.
همه مردان شوروی در مورد بازیگر زن خوش و بش می کردند و زنان با زحمت از تصویر او کپی می کردند. صادقانه بگویم ، این اتفاق بد رخ داد. استادان اتحاد جماهیر شوروی قبلاً از دسانژ فروتر بودند. خلاقیت آنها فاقد سهل انگاری تأیید شده در فیلم بود. بچه کوچک شوروی اغلب شبیه کلاه های یکنواخت است.
2. باتنیک
پیراهن هایی با یقه آجدار در دهه پنجاه ظاهر شدند ، وقتی آدم های رعد و برق در اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی رعد و برق می کردند. آنها آنها را به روشی خارجی "پشت سر" فرا خواندند ، این کلمه بعداً به یک پرونده دسته ای تبدیل شد.
به خصوص نمی توانید کسی را به خاطر ظهور این روند سرزنش کنید. این جنبش خود به خود بوجود آمد و هم جوانان طلایی و هم دختران حومه را اسیر کرد. اما در آن روزها ، این روند هنوز محبوب نبود. حتی بعد از جشنواره جوانان و دانشجویان 1957.
پیراهن های بدن فقط در دهه هفتاد که سبک "تک جنسیت" از غرب آمد ، توانست واقعاً جای خود را در جامعه شوروی باز کنند. با او نیز همه چیز پیچیده است. مورخان مد هنوز نمی توانند تصمیم بگیرند که به چه کف دست بدهند: در میان برندگان کوکو شانل و رودی گرنرایچ با لباس شنای یکسان برای مردان و زنان هستند. در اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی احتمالاً بدون هیپی ها ، جان لنون و یوکو اونو هم نمی گذرد. پیراهن های بدن شوروی بسیار رنگارنگ بودند.
3. لباس هودی
محبوبیت پوگاچوا در اتحاد جماهیر شوروی را همه ستاره های مدرن روسی می توانند حسادت کنند. اما در همان زمان ، در آغاز کار او ، دشوار بود که او را یک نماد سبک نامید. پریما دونا حتی در صحنه ساده لباس می پوشید: دامن های بلند ، پیراهن های بدن که قبلا ذکر شد ، لباس های "رسمی" خسته کننده
ویاچسلاو زایتسف به آلا کمک کرد تا بنیانگذار این روند شود. در اواخر دهه هفتاد ، برای اجرا در یک جشنواره در Sopot ، او یک لباس hoodie ارائه داد ، که در همان زمان با موفقیت تمام نقص های شکل را پنهان کرد و در عین حال بسیار روشن و عجیب بود.
این بدان معنا نیست که این لباس توسط همه با اشتیاق درک شده است ، خواننده حتی نامه های عصبانی از طرفداران دریافت می کند ، اما بسیاری از پیراشکی ها روند جدید را بسیار دوست داشتند.
4. مینی پوش
"نفوذ مخرب غرب" در اتحاد جماهیر شوروی سابق در دهه پنجاه احساس شد و در دهه شصت ، پرده آهنین به طور جدی شکسته شد ، هر چقدر که سازمان های اجرای قانون تلاش کردند. داستان مینی پوش این موضوع را به خوبی نشان می دهد. این اختراع در انگلستان اختراع شد و به معنای واقعی کلمه در طی دو یا سه سال مد آن در سراسر جهان گسترش یافت.
در اتحاد جماهیر شوروی سابق ، او عمدتا به لطف ژاکلین کندی ، که حتی در رویدادهای رسمی شروع به حضور در مینی کرد ، و ویاچسلاو زایتسف ، که این روند را در مجموعه های خود گنجانده بود ، ظاهر شد.
خیلی زود ، زنان مد اتحاد جماهیر شوروی شروع به اصلاح بی رحمانه دامن های خود به مینی فزاینده کاردینال کردند. مقامات سعی کردند به نوعی با این روند مبارزه کنند ، اما بدون اشتیاق زیاد. آنها یک کارزار تمام عیار انجام ندادند - مبارزان اخلاق انتقام جزییات را می گرفتند.
سازمان دهندگان كومسومول در ورودی دانشگاه ها ایستادند ، طول دامن ها را بررسی كردند و دانشجویان بیش از حد شجاع را برای تغییر اعزام كردند. کسانی که به ویژه مقصر بودند حتی تهدید به اخراج از کومسومول شدند. و البته ، من مد "تمساح" را تمسخر می کردم.
با این حال ، دامن کوتاه زنده مانده و حتی در فیلم ها نیز ظاهر شد ، جایی که ته دنده ها و شلوار جین خیلی دیرتر راه خود را باز کرد. به عنوان مثال ، در فیلم "هفت پیرمرد و یک دختر" ، شخصیت اصلی در همان قابهای اول با پاهای خود برق می زند.
5. خرقه بولونیا
او شهرت خود را در اتحاد جماهیر شوروی سابق مدیون آلن دلون است. در سال 1962 ، فیلم لوچینو ویسکونتی "روکو و برادرانش" منتشر شد - و بازیگر فرانسوی فوراً به یک سمبل جنسی زنان شوروی تبدیل شد. هر فیلم جدید با مشارکت او صف های طولانی را در سینماها جمع می کرد.
از طرف دیگر مردان کت بارانی ساخته شده از پارچه مصنوعی (نایلون با ترکیب ضد آب) را دوست داشتند ، که "بولونیا" نامیده می شد. حتی مقامات دست و پا چلفتی شوروی موفق شدند فقط طی چند سال تولید خود را در کارخانه نوو-فومینسک راه اندازی کنند. سپس دیگران نیز به آن پیوستند ، اما آنها نتوانستند تقاضا را برآورده کنند.
در اواخر دهه هفتاد ، زنان شروع به پوشیدن چنین روپوش هایی کردند. تقاضا حتی بیشتر شد ، تهیه حتی تولیدات داخلی دشوار بود ، نیازی به ذکر نیست که محصولات وارداتی.
6. شلوار شعله ور شده
گاهی اوقات مد در جامعه شوروی نوعی جنون به خود می گرفت. این را می توان به وضوح در نمونه شلوارهای مشبک مشاهده کرد. آنها در اواخر دهه شصت همراه با سوابق بیتلز به کشور رسیدند. بیتلمانیای واقعی در اتحاد جماهیر شوروی سابق همان شخصیت گسترده غربی را به دست نیاورد ، اما برخی از عناصر سبک آنها با سرعتی چشمگیر در سراسر کشور گسترش یافت.
اگر در دنیای سرمایه داری مد فقط نسیم سبک و دمدمی مزاجی بود که هر لحظه می توانست مسیر را تغییر دهد ، در اتحاد جماهیر شوروی "باد" دهه ها ادامه داشت و فقط با گذشت زمان شدت گرفت.
این شراره توسط همه ، به هر ترکیبی و به هر دلیلی پوشیده شد. آنها حتی لباس مدرسه را "شعله ور" كردند ، به طوری كه معلمان ، به عنوان محافظ اخلاق ، با یك خط كش راه می رفتند و بررسی می كردند كه شلوار از 31 سانتی متر كه عادی محسوب می شود ، گسترده نیست.
7. شلوار جین
تاریخ روندها در کشور سوسیالیسم توسعه یافته بدون شلوار جین نمی تواند کار کند. در واقع ، با توجه به نحوه تغییر آنها ، می توان مد شوروی را مطالعه کرد ، با توجه به هزینه آنها در بازار سیاه - اقتصاد ، و با توجه به تاریخ مبارزه با روند - قانون کیفری.
برای اولین بار ، شلوار جین در سال 1957 در جشنواره جوانان و دانشجویان مشهور شد ، که برای بسیاری از آنها آب شدن آن آغاز شد. خوش شانس هایی که در آن زمان از پایتخت بازدید کردند ، به سادگی آنها را با خارجی ها با هر نوع لجن بومی مانند بند گوش عوض کردند.
با اکران فیلم آمریکایی The Magnificent Seven ، مد در سراسر کشور شروع به خزیدن کرد. علی رغم انتقاد ، تقریباً 70 میلیون بیننده آن را تماشا کردند - و بسیاری از آنها ابتدا درباره "شلوار گاوچران" اطلاعات کسب کردند.
محبوبیت شلوار جین بیگانه از نظر ایدئولوژیک مقامات شوروی را حتی پس از واردات رسمی آنها از هند و بلغارستان تحریک کرد. اما علیرغم کاریکاتورها و جنجال ها در جلسات مهمانی ، در طول دوره اتحاد جماهیر شوروی ، آنها روند اصلی خود را حفظ کردند و کمی تغییر شکل دادند: از شعله ور شدن به "موز".
8. چتر چینی
در اوایل دهه پنجاه ، فروشگاه های شوروی به معنای واقعی کلمه مملو از کالاهایی از چین بود. در آن لحظه ، کشورها با هم دوستانه سازی و کمونیسم ساختند. اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی ابزار آلات ، تجهیزات ، فلزات را به امپراتوری آسمانی فرستاد و از آنجا کالاهای مختلف مصرفی را دریافت کرد که اغلب به صورت صنعتگرانه تولید می شدند.
با این حال ، مردم بی تکلف شوروی ، که موفق به از دست دادن چیزهای زیبا شدند ، به معنای واقعی کلمه او را لرزاندند. چترهای چینی ساخته شده از بامبو و ابریشم تقاضای زیادی داشتند. زنی که به خود احترام می گذارد حتماً همراه او در ساحل ، برای گردش در پارک و حیاط ظاهر شده است.
طرفداران نیز تقاضای زیادی داشتند ، اما بیشتر آنها را به دیوارها آویزان می کردند. مد به همان ناگهانی که شروع شد به پایان رسید. استالین درگذشت ، کیش او در بیستمین کنگره از بین رفت ، که مائو تسه تونگ را به شدت آزرده خاطر کرد. تجارت متوقف شد ، درگیری ها آغاز شد و پوشیدن چنین چتری به سرعت غیر میهن پرستانه شد.
9. گتر راه راه
در اتحاد جماهیر شوروی شوروی ، مد به لطف جین فوندا آغاز شد.این بازیگر آمریکایی در حین فیلمبرداری با ایروبیک شکل خود را حفظ کرد و در برخی از مواقع تصمیم گرفت ، همانطور که الان می گویند ، از سرگرمی خود درآمدزایی کند. کل دنیا با مجموعه تمریناتش تحت الشعاع نوارهای ویدیویی قرار گرفت. آنها همچنین به اردوگاه سوسیالیست نقل مکان کردند. زنان شوروی هم ایروبیک و هم شلوار استرچ را دوست داشتند.
در اوایل دهه هشتاد ، گروه های خود ساخته ژیمناستیک ریتمیک در سراسر کشور ظاهر شدند ، در سال 1985 به تلویزیون مرکزی نفوذ کرد و به نماد دیگری از پرسترویکا تبدیل شد.
در همین حال ، شلوار لگن زندگی خود را داشتند. آنها در جریان محبوبیت موسیقی دیسکو قرار گرفتند ، بنابراین استفاده از آنها در زندگی روزمره شروع شد. در همان زمان ، به دلایلی عجیب ، این محصولات راه راه بودند که مد شدند.
10. خز مصنوعی
مد مواد مصنوعی از اواخر دهه پنجاه آغاز شد. روندهای مشابهی در سراسر جهان مشاهده شد و اتحاد جماهیر شوروی در این امر منحصر به فرد نبود. لورکس ، نایلون ، اکریلیک ، کرپ د چین ، پلی استر و سایر اختراعات صنایع شیمیایی سر طراحان و طراحان مد را چرخاند.
در اوایل دهه شصت ، دوره خز مصنوعی آغاز شد. کتهای خز ساخته شده از یک ماده شیمیایی برای مدگرایان یکی از ضروریات شده است. اگرچه در ابتدا قرار بود فقط جایگزین ارزان باشد ، اما آنها حتی توسط کسانی که توانایی تهیه یک راسو واقعی را داشتند خریداری شد. اول از همه ، کتهای خز وارداتی ارزش داشتند - آنها در فروشگاههای ثروتمندتر از خز آستاراخان فروخته می شدند.
اوج محبوبیت در اواسط دهه هفتاد بود. چشمگیرترین چیز این است که کیفیت چنین خز نسبتاً ضعیف بود. او به راحتی تحمل یخبندان روسیه را نداشت. و در دهه نود ، زمانی که صنعت بالاخره توانست عملکرد خود را بهبود بخشد ، خز مصنوعی از مد افتاد.
