شعارهای فمینیستی روی لباس های مد روز - چیست؟ بازی یا دعوا؟ هر کس به روش خود به این پاسخ می دهد ، اما یک چیز واضح است: فمینیسم از مد انجام یک کار مهم است ، و کلیشه باستانی را از بین می برد که فمینیست ها هیچ ارتباطی با مد ندارند و به طور کلی مد را تحقیر می کنند.
مجله فمینیستی بدون فمینیسم
"فقط بیایید بدون فمینیسم کنار بیاییم. زنان ما این را دوست ندارند. "وقتی وارد مجله Cosmopolitan شدم شنیدم. چگونه مدیریت کنیم؟ به نظر می رسید به نظر من خنده دار است به عنوان پیشنهاد یک کک رژیمی. اما در مورد هسته فمینیستی Cosmo چه می توان گفت ، اما در مورد سردبیر و الهام بخش آن هلن گورلی براون چه می توان گفت؟
در سال 1962 ، او کتاب جنسیت و دختر مجرد را منتشر کرد ، جایی که او از زنان خواست که از نظر اقتصادی مستقل شوند و نه تنها در ازدواج ، بلکه قبل و بدون او نیز زندگی صمیمی داشته باشند. به عنوان مثال ، یکی از دستورات وی برای این مجله این است: "اگر در مورد اینکه چه کسی باید بنویسید - مرد یا زن شک دارید (هر دو شخصیت جالب هستند) شک دارید ، همیشه یک زن را انتخاب کنید."
پازل من به هیچ وجه جواب نداد. در سال 2014 ، من سردبیر یک نشریه فمینیستی در کشوری شدم که فمینیسم مورد پسند نیست. کار به جایی رسید که مضحک باشد. ما گروه های کوچک تمرکز را جمع کردیم و پرسیدیم: "چه کسی اینجا خود را فمینیست می داند؟" دست صفر "خوب ، چه کسی در اینجا فکر می کند که زن و مرد باید از حقوق و فرصت های برابر برخوردار باشند؟" (و متن دیگر برنامه). همه چيز! در حالی که من این متن را می نوشتم و با آشنایانم مصاحبه می کردم ، هیچ یک از دوستان و سردبیران Cosmopolitan ، به جز یکی از همکاران ، خود را فمینیست نمی شناختند ، همه خود را به بهترین شکل ممکن انکار می کردند: "زن باید زن باشد".
در واقع ، مشکل در کلمه "باید" و در تفسیر خود اصطلاح "فمینیسم" نهفته است. زن فقط باید یک چیز باشد - آن چیزی باشد که می خواهد و می تواند خودش آنطور که می خواهد خودش را تحقق بخشد.
زنان می ترسند که از خود به عنوان یک فمینیست صحبت کنند یا کاملاً مخالف هستند ، زیرا این امر بلافاصله آنها را از مزایای جنس ضعیف محروم می کند. آنها بلافاصله باز کردن درب مقابل شما را متوقف می کنند ، به شما گل نمی دهند و در حل مشکلات به شما کمک می کنند. ظاهراً فمینیسم ارزش تولید مثل را بی ارزش می کند و به طور کلی مدتهاست که همه حقوق به زنان تعلق می گیرد ، دیگر چه؟
علیرغم این واقعیت که از اواخر دهه 1930 در بسیاری از خانواده ها ، زنان نیروی اصلی محرکه زنان بوده و هستند ، در مورد کشور ما اخیراً در مورد فمینیسم صحبت شده است. علاقه من به این س whenال زمانی مطرح شد که سرانجام یاد گرفتم چگونه بدون استفاده از کلمه آلرژن ، برای زن با موقعیت فعال مجله درست کنم. و من مطمئن نیستم که کسی بتواند این کلمه را احیا کند.
به عنوان مثال ، اگر فردا ناتاشا وودیانوا خود را فمینیست اعلام کند ، چه اتفاقی می افتد؟ این خبر اصلی روز خواهد بود ، اما خیلی سریع به نوار می رود. با نرخ جریان اطلاعات مدرن ، به 10-20-20 پذیرش از این دست نیاز داریم. بلکه نسل زنان یا حتی خود کلمه تغییر خواهد کرد ، زیرا اکنون نه یک بانوی اول وجود دارد و نه نماینده کافی از منافع من در قدرت در کشور وجود دارد و اکثریت زنان مستقل با درآمد ، مانند زامبی ها ، تکرار می کنند: "مرد مسئول است."
فمینیسم در روسیه چه مشکلی دارد؟
چه کسی امروز در روسیه با فمینیسم مرتبط است؟ گروه Pussy Riot. اما زنان عادی با رسوایی خود دفع می شوند. فمینیسم مدرن دوست دارد مردم را شوکه کند و مردم از این مسئله می ترسند. جنبش های زنان در روسیه از نیمه دوم قرن نوزدهم وجود داشته است ، اما این کشور تصوری از آنها ندارد. هنوز هیچ گفتگوی کافی بین فعالان و زنان به طور کلی وجود ندارد. و آیا او تا به حال بوده است؟ برنامه "من خودم" با یولیا منشوا و ماریا آرباتووا در حافظه من ظاهر می شود و اکنون همه در حال تماشای "بیایید ازدواج کنیم!" هستند ، و به نظر می رسد ارزش های سنتی فقط قویتر می شوند.
اما در اولین جلد معروف Cosmopolitan در سپتامبر 1994 با سیندی کرافورد ، یکی از اصلی ترین موارد این بود: "سی ساله ، مستقل ، با اعتماد به نفس آیا به شوهر احتیاج دارید؟" سوال اکنون بی ربط است.و با قضاوت بر اساس آخرین تحقیق انجام شده برای اسبربانک و فاش شدن آن در شبکه ، جوانان برای ایجاد ساختار خانواده ای مردسالار تلاش می کنند و دختران مستقل اعتماد به نفس جوانان را بر نمی انگیزند.
به هر حال ، در "ویکی پدیا" مقاله ای در مورد فمینیسم در روسیه با داستانی در مورد مخالفان لنینگراد به پایان رسید که در دهه 1970 کتاب "زن و روسیه" را منتشر کرد. هنوز یک فصل در مورد جنبش در روسیه پس از شوروی نگاشته نشده است.
و در این داستان ، مجلات براق آخرین مکان را اشغال نخواهند کرد. آنها به بازتاب و نمونه ای از سبک زندگی تبدیل شده اند که در دهه 1990 برای آن تلاش می کردند. موفقیت شغلی ، تحقق خود ، رابطه جنسی ، مد ، زیبایی و سلامتی - زنان ما بیش از همه آماده چنین خوانی بودند. اولین شماره Cosmopolitan در عرض چند روز دکه های روزنامه فروشی شد.
اوکسانا لاورنتیوا ، مدیرعامل روسمودا می گوید: "من فکر می کنم که در دهه 1990 موضوع آزادی زنان به دلیل تازگی آن برای همه جالب بود." - سپس آنها به اندازه کافی با این ایده بازی کردند و همه چیز به حالت عادی بازگشت. زنانی که مرا احاطه کرده اند و من شخصاً می خواهیم طوری لباس بپوشند که مورد پسند مردان قرار گیرد. این لباس هایی است که مارک الکساندر ترخوف می دوزد و ما قرار نیست از لباس ها یا مارک برای اظهارات عمومی و سیاسی استفاده کنیم. ما طرفدار زنانگی مطلق و مخالف پاک کردن تفاوت های جنسیتی هستیم ، مخالف این هستیم که زن مانند پسر به نظر برسد."
فمینیسم در مد
در سطح جهانی ، دنیای فمینیسم بسیار متفاوت به نظر می رسد. در آن ، آنها آهنگ Beyonce Flawless را در تکرار گوش می دهند ، جایی که Chimamanda Ngozi Adichi ، نویسنده ، خواننده و فمینیست از نیجریه ، می گوید:
من یک زن هستم ،
آنها انتظار دارند که من برای ازدواج تلاش کنم ،
انتظار می رود اولویت بندی کنم
هرگز فراموش نکنید
عروسی مهمترین چیز است.
اکنون ازدواج می تواند یک منبع باشد
شادی ، عشق و پشتیبانی متقابل ،
اما پس چرا این خواسته را فقط در دختران ایجاد می کنیم
و آیا ما به بچه ها همین را یاد نمی دهیم؟
و بله ، به خاطر داشته باشیم که چیماماندا در نیجریه بزرگ شده است ، جایی که مردان هنوز اولویت بی چون و چرا هستند. صدای لینا دانهام از آمریکا در پادکست شاهکار او "زنان ساعت" در مورد همه مسائل زنان در جهان شنیده می شود ، درست تا پخش مستقیم از مطب متخصص زنان.
در این دنیا ، آنها فیلم جدیدی از جیم جارموش را تماشا می کنند و در پاترسون خود مردی بلاتکلیف را می بینند ، که زنان اکنون از او شکایت دارند ، به جیمز فرانکو که در مارس زنان ظاهر می شود دوست دارد ، زیرا فمینیسم مدتهاست توسط مردان ، اقلیت ها حمایت می شود ، و مهاجران
و همچنین بحث داغی در مورد انتقال کلاه صورتی (نماد همان راهپیمایی) به موزه ویکتوریا و آلبرت در لندن و نوشته روی تی شرت دیور در مجموعه ماریا گراتزیا چیوری وجود دارد که همه باید باشیم فمینیست ها
تصمیم ماریا گراتزیا چیوری برای پیوستن علنی به صفوف فمینیست ها منطقی است. هنوز هم اولین زنی که رئیس یک خانه مد عالی بود مجبور شد در اولین مجموعه صحبت کند. خوشبختانه زمان مناسب بود: انتقال بخارا جرار به لانوین همچنین بحث در مورد مشارکت زنان در صنعت ، در مورد اینکه چه کسی چه چیزی را برای چه کسی می سازد تازه کرد.
و صادقانه بگویم ، از طریق این مثال ها ، از طریق ریحانا و کیارا فراگنی با تی شرت دیور ، در یک کلام ، از طریق فرهنگ پاپ ، فمینیسم شانس دستیابی به زنان بسیار بیشتر از اقدامات سرکش است. سرانجام مد به یکی از اهداف اصلی خود - بازتاب روحیه توده ها - بازگشت. و اگر اکنون فمینیسم بر لب همه است ، به سادگی باید مد باشد.
اینجا مثال های بیشتری است. تبلیغات Close the Loop ایده شرکت H&M را منعکس می کند - "همه چیز ممکن و شیک است ، مهمترین چیز این است که خودتان را دوست داشته باشید". این شرکت علیه سن گرایی ، نژادپرستی ، تبعیض جنسی و سایر محدودیت ها در جامعه و مد صحبت کرده است.
پرابال گورونگ ستونی در مورد اهمیت یادآوری زنان در اندازه ها ، ملیت ها و سنین مختلف هنگام ایجاد یک مجموعه منتشر کرده است. این طراح توضیح داد: "مد زبانی است که من با دنیا صحبت می کنم ، و من از آن برای بیان دیدگاه خود در مورد جهان استفاده خواهم کرد." در همین حال ، موج جدیدی از اقدام آزادانه زنانه فمینیستی در شبکه های اجتماعی با بازی کندال جنر آغاز شده است.
متحیر از انتخابات ریاست جمهوری در نوامبر 2016 ، تیم Vogue آمریکایی پیراهنی با تصویر هیلاری کلینتون را منتشر کرد که بلافاصله در شیک پوشان نیویورک ظاهر شد. کمی زودتر ، در سپتامبر سال گذشته ، چندین مارک به طور همزمان از موضوع زنان حمایت کردند: مراسم افتتاحیه به جای مدل ها به ارائه زنان الهام بخش دعوت شد و لباس های استلا مک کارتنی با کلمات Thanks Girls تزیین شد.
فمینیسم مدتهاست که فقط با نابرابری قانونی مبارزه نمی کند ، بنابراین استدلال "از مدت ها قبل به همه حقوق داده است" اصلاً مهم نیست. قانون گذاران مد و فعالان جنبش می خواهند جامعه را از کلیشه هایی که قرن ها بر زنان و مردان تحمیل شده ، رها کنند.
و فمینیسم از مد یک کار مهم انجام می دهد ، کلیشه باستانی را از بین می برد که فمینیست ها هیچ ارتباطی با مد ندارند و به طور کلی مد را تحقیر می کنند ، با عینی سازی بدن خود مخالفت می کنند و زیر بغل اصلاح نشده را ارتقا می دهند. نه هر کس فمینیسم خاص خود را دارد. جوامع رادیکال فمینیستی وجود دارند که جذابیت زن را انکار می کنند. اما این همه ماجرا نیست و من با آنها نیستم.
ناتالیا گلدنبرگ ، مدیر خلاق TSUM می گوید: "من یک فمینیست نیستم ، اما دختران را تحسین می کنم که از نشان دادن خود نمی ترسند ، در مورد اقدامات شجاعانه و نه همیشه زنانه تصمیم می گیرند." "من زنان قوی ، دختران پسر و دختران شجاع را با حجاب دوست دارم ، نه به این دلیل که آنها شعار می دهند ، بلکه به این دلیل است که آنها به ما می آموزند که خودمان را دوست داشته باشیم."
فمینیسم زمان ما این است که به یک زن فرصت انتخاب ، هرکسی را می دهیم. و او را در معرض انتقاد عمومی قرار ندهید. آیا بچه می خواهی؟ به دنیا آوردن نمی خواهم؟ شما نیازی به زایمان ندارید. با یک بلوز شفاف در خیابان قدم می زنید ، در بین مردان در یک محل ساخت و ساز با ناخن های کاذب صورتی تحریک آمیز کار می کنید - لطفا.
جین فوندا در ستون خود درباره چگونگی فمنیست شدن خود می نویسد: «هدف این نیست كه مردسالاری را به مرد سالاری تبدیل كنید ، هدف این است كه از پدرسالاری به دموكراسی بروید. فمینیسم دموکراسی است و هیچ مسیری ضرب و شتم برای آن وجود ندارد ، هنوز این اتفاق نیفتاده است ، اما ما هرگز تا این حد به آن نزدیک نبوده ایم."
ویکا گازینسکایا ، طراح می گوید: "من از پیشنهاد مبارزه برای فمینیسم و جمله" همه ما باید فمینیست باشیم "خجالت می کشم. "من نمی خواهم بجنگم و به هیچکس مدیون نیستم. مهم این است که زنان از فرصت و حق انتخاب برخوردار باشند: در خانه بمانند ، کار کنند ، یا در حالت ایده آل ، هر دو را بدون از دست دادن جذابیت زنانه خود ترکیب کنند."
برای من کاملاً واضح است که هیچ یک از دوستان من نمی توانند خود را فمینیست بنامند - زیرا همه دور سر خود خواهند چرخید. در عین حال ، همه آنها از ایده های فمینیسم حمایت می کنند. به عنوان مثال ، آنها آمادگی دریافت حقوق کمتر بر اساس جنسیت را ندارند و آزار و اذیت در محل کار را تحمل می کنند. البته لازم نیست که هر زنی فمینیست باشد. اما اگر مفاهیم را درک کنیم ، بنابراین یک زن مدرن کارگر در یک شهر بزرگ به راحتی دلیلی ندارد که یک زن نباشد.
