برای دهه ها ، رسانه ها فرمولی برای موفقیت پخش می کنند که گفته می شود با زیبایی ارتباط مستقیم دارد. افراد ثروتمند و خوشبخت دارای شکل ، پوست ، مو ، دندانهای عالی هستند. و بنابراین یک زندگی کامل. در واقعیت ، البته اینطور نیست. علائم کشش ، سلولیت ، نقص ها و نقص های مختلف از ویژگی های طبیعی فیزیولوژیک بدن انسان است ، اما در جامعه معمول است که تردید کرده و آنها را به هر طریقی پنهان کنید. این امر نه تنها در زنان و مردان بزرگسال ، بلکه در کودکان و به ویژه در بزرگسالان باعث ایجاد بسیاری از عقده ها می شود. وبلاگ نویسان محبوب و فعالان مثبت بدن درباره اینکه چگونه استانداردهای زیبایی زندگی آنها را نابود می کند و با چه هزینه ای موفق شدند ، به رغم سرزنش جامعه ، به Lenta.ru گفتند.
یک زن باید هم در گرماگرم جنگ ها و هم در یک ثانیه قبل از مرگ خیره کننده به نظر برسد
زیبایی زن یکی از مهمترین ابزارهای هنری صنعت فیلم سازی است. در دوره های مختلف ، تصاویر و شکل ظاهری بسته به نیاز مخاطب تغییر کرده است. در روزهای فیلم های صامت ، نوع بازیگران بسیار ساده تعیین می شد: این باید یک زن جوان با چشمان بزرگ ، لب های نازک با رئوس مطالب روشن و موهای سرسبز باشد.
این قالب به دلیل ویژگی های تصویر مورد احترام قرار گرفت - مجریان باید ویژگی های صورت واضح و روشن را بر روی صفحه مشاهده کنند. علاوه بر این ، این نوع مردان را به خود جلب می کرد و زنان تلاش می کردند مانند عزیزان جنس مخالف باشند. از محبوب ترین بازیگران آن زمان میبل نورماند ، ورا کلد ، لیلیان گیش و مری پیکفورد بودند که ظاهر آنها معیار زیبایی محسوب می شد.
تا دهه 60 ، تصویر زن ایده آل در سینما شکل گرفت. نمای بیرونی با آرایش و فراوانی نور مصنوعی استودیو به یک احساس غیرواقعی ارتقا یافته است. کیش جوانی و زیبایی ، دختران در هر سنی را مجبور به حفظ ظاهر تازه و جوان در زندگی روزمره می کند. در آن زمان مرلین مونرو ، مارلین دیتریش ، ویوین لی و ماریا استوارت الگو شدند.
بعد از چندین دهه ، تصویر معصوم این خانم محو شد. با قهرمانانی قاطع و قوی جانشین وی شد. یک ویژگی واجب از زیبایی روی صفحه نمایش از دهه 1980-1990 ظاهر فوق العاده سکسی بود.
بازیگران فریبنده با هیکلی ورزشی ، سینه های بزرگ ، باسن محکم ، لب های نفسانی و موهای بلند توجه را به خود جلب کردند
"زن جنگجو" که چشم بیننده را به هیجان می آورد ، دارای دلیل و خرد سردی بود که این امر به آتش خیالات اروتیک مردان دامن می زد. شخصیت های اصلی فیلم هایی مانند "لارا کرافت: مقبره ریدر" ، "زنا - شاهزاده خانم جنگجو" ، "رزیدنت ایول" و "زن گربه ای" این کلیشه را در ذهن جامعه تقویت کردند که یک زن باید خیره کننده به نظر برسد ، چه اتفاقی افتاده باشد - و در گرماگرم جنگ ها و یک ثانیه قبل از مرگ.
بازی در مجتمع ها
صنعت پورنو همچنین خواسته های اغراق آمیز را به ظاهر انسان تحمیل می کند. اکنون ، فیلم هایی با علامت 18+ عمدتا بدن زنانه و منظمی را نشان می دهند که حتی یک اشاره به موها ندارد. با اینحال منظور همیشه این نیست. شیوving اصلاح زنان پس از سال 1915 آغاز شد ، زمانی که تاجر آمریکایی و بنیانگذار مارک ژیلت ، کینگ کمپ ژیلت ، تصمیم گرفت درآمد خود را دو برابر کند و محصولات اصلاح و مراقبت از بدن خود را به نیمه زنان جامعه گسترش دهد.
تبلیغات این محصول بر پیچیدگی ها و عدم اطمینان مشتریان تأثیر می گذارد و آنها را مجبور به خرید محصولات اپیلاسیون می کند.
در اوایل دهه 1900 ، لباس های آشکار محبوب شدند ، قسمت هایی از بدن را که قبلا پنهان شده بودند ، مانند زیر بغل و پاها ، بیشتر خانم ها را تحریک کرد تا موهای "ناخواسته" را از بین ببرند.
در همان زمان ، پورنو عدم اطمینان در مورد "صحت" اندام تناسلی افراد را ایجاد کرده است. از این رو ، روشهایی از قبیل واژن و لابیوپلاستی ، پرینوپلاستی ظاهر می شود. جراحی پلاستیک آلت تناسلی - لیگامنتومی و غیره.مشتریان کلینیک های پزشکی زیبایی مجبور شدند فراموش کنند که شکل اندام تناسلی امری کاملاً فردی است و بندرت ارتباطی با آسیب شناسی دارد. یک تصویر "ایده آل" روی صفحه ، مردم را به فکر فرومایه خود سوق می دهد ، که منجر به عقده های مختلف و رد بدن آنها می شود.
بدن شما تجارت شماست
در عصر رسانه های اجتماعی ، دشوار است که خود را با کاربران دیگر مقایسه نکنید. واقعیت این است که اکثر کاربران تنها بهترین جنبه های خود و زندگی خود را نشان می دهند و حقیقت را در پشت صحنه باقی می گذارند. این عکس ها افراد زیبا و خندان با دندانهای سفید برفی ، پوستی براق و بدون چین و چروک ، علائم کشش و سلولیت را نشان می دهد. زنان بدن خود را پس از زایمان نشان می دهند ، چهره ای عالی و بدون هیچ نشانه ای از تحمل کودک را نشان می دهند ، در حالی که مردان عضلات مجسمه سازی شده را نشان می دهند.
اما همراه با گرایش به "ایده آل بودن" ، محبوبیت مثبت بدن به طور قابل توجهی افزایش یافته است - حرکتی که به معنای حق داشتن احساس راحتی در بدن شما با هر شکل ظاهری ، بیان آزادانه خود و پذیرفتن بدن افراد دیگر است.. مثبت اندام به زنان و مردان کمک می کند تا درک تصویر و نقش خود را در جامعه تغییر دهند ، با معیارهای زیبایی تحمیل کنند و ایده های تغییر شکل ظاهری را گسترش دهند.
در غرب مدت زیادی است که مثبت اندام بخشی از جامعه است. مردم از ابراز وجود و نگاه به آنچه می خواهند نمی ترسند. مارک های مد قصد دارند مدل هایی از نژادها ، انواع و اندازه های مختلف را نشان دهند. به عنوان مثال ، قهرمان مبارزات تبلیغاتی مارک لباس زیر زنانه Savage x Fenty ، که متعلق به خواننده Rihanna است ، با چندین خال کوبی به یک مدل سایز بزرگ مشکی تبدیل شد ، دختری که دارای کشیدگی در لگن بود با بیکینی برای Inamorata بازی کرد مارک زن که توسط سوپرمدل امیلی راتاجکوفسکی تاسیس شد و مدلی با پا قطع شده چهره مارک انگلیسی کورت گایگر شد.
Kurt Geiger /bernadettehagans
برنادت هاگنس برای کورت گیگر
علاوه بر این ، ایده "بی جنسی" لباس به طور فعال تبلیغ می شود - مردان بدون ترس از قضاوت ، لباس و پاشنه می پوشند. بنابراین ، هری استایلز ، مجری 26 ساله ، اغلب با دامن و لباس در جمع ظاهر می شود. این خواننده در مصاحبه ای با Vogue اعتراف کرد که لباس زنانه همیشه او را به خود جلب کرده است و او علناً به آن علاقه نشان می دهد. در کمد لباس خواننده رپ ، کانیه وست ، می توانید دامن چرمی جیوانچی را پیدا کنید ، که او اغلب در هنگام تور می پوشد. جارد لتو ، جبهه فرنگی سی ثانیه به مریخ ، که رهبر جنسی ترین مردان جهان است ، به دلیل عشق به لباس های گل رمانتیک ، کت های خز و دامن های مشهور مشهور است.
جامعه روسیه تازه شروع به توسعه در این مسیر کرده است ، اما وبلاگ ها در حال حاضر محبوبیت بیشتری کسب کرده اند ، نویسندگان آنها نمی ترسند زندگی واقعی خود را بدون زینت آلات نشان دهند و خود را همانطور که هستند بپذیرند. برخی از آنها درباره برداشت خود از استانداردهای زیبایی مدرن و مبارزه با کلیشه های تحمیل شده به Lente.ru گفتند.
مردم می نویسند که من سینه زنی چهل ساله را در حال زایمان دارم
آسیا ، مسکو ، 17.8 هزار مشترک
از نظر من ، مثبت بودن بدن زمانی است که بدن شما فقط تجارت شما باشد ، هنگامی که قبول می کنید ، علائم ظاهری افراد دیگر را محکوم نکنید و ارزیابی نکنید. هیچ کس نباید به بدن دیگران اهمیت دهد.
asyalunegova
مثبت اندیشی به من کمک کرد تا خودم را بپذیرم. من قد بلندی دارم - 180 سانتی متر. من در تمام مدت زمان زیادی شل می کردم ، زیرا در مدرسه به دلیل قد بلندتر از بقیه مورد آزار و اذیت قرار می گرفتم. به اندازه کافی دشوار بود ، من هنوز شل می کنم. اما اکنون این امر به من کمک می کند تا خودم را بپذیرم که در حقیقت من آن دختر زن کوچک نیستم که جامعه از من انتظار دارد.
گرچه چاق نبودم ، اما همسالانم هنوز مرا زرافه و اسب می نامیدند. من به ترتیب به اندازه کافی زودرس بلوغ را شروع کردم - ویژگی های ثانویه جنسی شروع به احساس زودتر از دیگران می کنند. به همین دلیل ، ناراحتی شدیدی را تجربه کردم.
من خودم را با زنان مجله های مد مقایسه کردم.من هنوز آگهی تبلیغاتی قدیمی ونوس را به یاد می آورم: در آنجا دختر زیر بغل های یکنواخت و صافی داشت و سپس موهای من تازه شروع به رشد می کردند و من نمی فهمیدم که چرا متفاوت هستیم. فکر می کردم زیر بغل های زشتی دارم و بقیه هم بغل زیبا دارند. الان بندرت اصلاح می کنم. من با موهایم راحت هستم
سینه های من به طور مداوم در اینترنت مورد انتقاد قرار می گیرند. او نسبتاً ساقی است و مردم می نویسند که این یک کابوس است و من سینه های زشتی از یک زن چهل ساله دارم که در حال زایمان است
حتی برای عمل جراحی به من نامه نوشتند. در برهه ای از زمان ، من واقعاً می خواستم شکل را تنظیم کنم ، اما اکنون آن را پذیرفتم. زیر چاقو نخواهم رفت ، فقط به این دلیل که به اندازه کافی ترسو هستم. من آزاد شدم و این اصلاً مربوط به اعتماد به بدن من نیست ، بلکه بیشتر به گشودگی است.
"پدر درباره ناخن گفت:" پاک کن. و چه بعدی - دامن می پوشید؟ ". و اینجا من در آن هستم"
ولاد ، مسکو ، 53.4 هزار مشترک
من صادقانه اعتقاد دارم که یک زن به هیچکس مدیون نیست. این حق او است که اصلاح کند یا نه. در گذشته به دلیل تبلیغات و جلد مجلات ، به نظر من می رسید که دختر نباید مو داشته باشد ، این نوعی قانون است. مردان اطراف من بدن زنانه صاف را دوست دارند - درست مثل دخترانشان.
uonlad
من اغلب در جهت خود منفی می گیرم. آخرین موضوعی که در مورد بغل دستی من بحث شد - من هرگز چنین ادعای احمقانه ای را نشنیده ام. دختران و دختران در زیر هر ویدئو برای من می نویسند: "تراشیدن". من اگر آنها را به فلان پسر شرقی با موهای فراوان می گفتند ، من به آنها نگاه می کردم. حتی اگر آنها برای من بنویسند نه منفی ، بلکه چیزی "مثبت" است ، به عنوان مثال: "چه جالب! نوارهای خود را ببافید! " یا "آنها را سبز رنگ کن" مرا می کشد. چرا باید از این نمایش یک نمایش عجیب ایجاد کرد؟ هر شخصی مو دارد ، من نمی فهمم که چرا باید روی این موضوع تمرکز کرد.
من الان دو سال است که می روم مانیکور. من شروع به ساخت آن کردم حتی قبل از اینکه در کل مرحله ما تبدیل به یک روند شود. سپس مردم تعجب کردند ، در صفحه من همه فقط در مورد این بحث می کردند. ترسیده بودم و ناخنهای سیاه خود را پنهان کردم. در آن زمان ، من هنوز وبلاگ نویسی نکرده بودم ، فقط یک "پسر از منطقه" ساده بودم که می خواست در این مسیر پیشرفت کند. الان حتی متوجه نقاشی شدن ناخن هایم نمی شوم و مردم به نوعی به آن عادت کرده اند.
من هیچ چهارچوبی ندارم ، هرگز چارچوبی نداشتم. اگر دوست داشته باشم و متناسب باشم می توانم هرچه می خواهم بپوشم. وقتی دامن را پوشیدم ، ترسیدم ، همانطور که این کار را در یک منطقه لوکس خوب انجام دادم ، جایی که دریایی از امنیت وجود دارد و هیچ انسان سرسختی وجود ندارد. رهگذران فقط از آنجا رد می شدند و از من عکس می گرفتند ، چیز خاصی نیست ، من با آن بیگانه نیستم.
به عنوان مثال ، در مترو اغلب شاهد چشمک زدن دوربین تصادفی هستم. مشترکین ، افرادی که من را می شناسند ، وبلاگ نویسان و هنرمندان این راه را بررسی می کنند. و البته افراد تصادفی که مرا با دامن می دیدند ، ناهماهنگی داشتند. و مادرم از دامن گرفتن او متعجب شد. در پایان ، او به این فکر کرد و احترام گذاشت. پدر همیشه در مورد ناخن می گفت: «پاک کن. و چه بعدی - دامن می پوشید؟ و اینجا من در آن هستم. البته او مخالف است اما سوسک های موجود در سر او مشکل من نیستند.
غالباً به من می گفتند كه من باید از میهن خود دفاع كنم ، ناخن های خود را رنگ نكنم ، فقط باید از قسمت های مردان و موارد دیگر استفاده كنم. اساساً ، این عبارات ، گفتگو را یا به عنوان یک دستکاری کننده علاقه مند به تحریک وی به عملی که نیاز دارد ، تعریف می کند ، یا به عنوان شخصی با سطح هوش و فرهنگ پایین.
هیچ کس نمی تواند به شما کمک کند تا اعتماد به نفس بیشتری کسب کنید ، به جز خود شما. هیچ کس نمی تواند به شما اعتماد به نفس دهد تا زمانی که شما آن را بخواهید و از مکان خود حرکت نکنید.
من سعی نمی کنم انگیزه خاصی برای پیروانم ایجاد کنم. من همانی هستم که هستم. آنها خودشان چیزی را می بینند و احساس می کنند ، خودشان هم آنچه را که برای خود نیاز دارند پیدا می کنند. در این صورت ، من خوشحالم که در خدمت هستم.
ما به معلمی که موهایش زیر جوراب شلواری نایلونی نمایان بود خندیدیم
نستیا ، سن پترزبورگ ، 5.5 هزار مشترک
فمینیسم و بزرگ شدن در پذیرش خودم از خودم تأثیر گذاشتند. نمی گویم که یک زمان خیلی از خودم متنفر بودم. مجبور شدم فقط موهای بدن ، علائم کشش و سلولیت مصرف کنم.
justmorkovka
من به دلیل کلیشه های تحمیل شده فرهنگی از سایر زنان تبعیض می کردم. به عنوان مثال ، در مدرسه به معلمی که موهای پاهایش زیر جوراب شلواری نایلونی مشخص بود ، می خندیدیم. ما دخترانی را که نمی خواستند یک رابطه طولانی داشته باشند ، زود باردار شدند یا بچه های دیگران را با خود بردند ، آنها را متحد کردیم.
البته قبلاً خودم را با معیارهای زیبایی مقایسه می کردم. اولین دوست پسر من یک معتاد پورنو و سوus استفاده کننده بود ، بنابراین من اغلب مقایسه هایی را با مگان فاکس ، لنا شیدلینا و … می شنیدم.
در اینترنت ، آنها برای من می نویسند که موهای بدن نفرت انگیز است و من طرفدار "میمون بودن" هستم
از شش ماه گذشته بدنم را اصلاح نکرده ام و پاهایم سه یا چهار سال است. من تازه فهمیدم که این یک فعالیت احمقانه است که هیچ فایده ای ندارد. او در حین قرنطینه شروع به رشد زیر بغل خود کرد تا آنها را نقاشی کند - برای سرگرمی ، اما در پایان من به آن عادت کردم و از اصلاح تراش داشتم. و تراشیدن شانه به خصوص برای من افتضاح است: موها رشد می کنند و خارش می یابند.
او با ظهور اولین مو شروع به تراشیدن کرد ، زیرا "این بسیار مرسوم است." بعلاوه ، وقتی آن مرد ظاهر شد ، من شرمنده ام که مو می شوم.
از ده سال گذشته داشتن چشمانی بزرگ و باز مد شده است. من از این نظر پیچیده ای داشتم و می خواستم بلفاروپلاستی انجام دهم. الان نیازی ندارم به خودم اطمینان دارم عشق ، انتقادات و پیشنهادات طرفداران و منابع داخلی شریک زندگی من به من کمک می کند. در وبلاگم سعی می کنم به افراد انگیزه دهم که خودشان را بپذیرند. این مهم است زیرا بدن فرد ارزش آن را تعیین نمی کند. من واقعاً دوست دارم دختران ارتباط خود را با این محصول متوقف کنند و به احساسات و دستاوردهای درونی زندگی اعتماد کنند. زیرا ما یک بدن داریم و این خانه ماست.
در کلاس چهارم ، اگر شکمم دیده می شد نگران شدم
آنیا ، مسکو ، 51.9 هزار مشترک
از نظر من شخصاً ، مثبت بودن بدن فرصتی برای تجدیدنظر در نگرش نسبت به بدن شما و تغییر در درک آن در جامعه است. چرا چنین استانداردهای زیبایی غیرواقعی برای زنان تعیین شده است و چرا من خود را از سن 11 سالگی چاق می دانم ، اگرچه اینطور نیست؟ چرا اندازه لباس ها در بسیاری از بازارهای انبوه بسیار عجیب است و الگوها به هیچ وجه دلالت بر تنوع بدن ندارند؟
@ ochen.panda
Bodypositive یک بار به من کمک کرد تا در مورد همه اینها فکر کنم. اکنون معتقدم که انعکاس به من کمک کرد تا کمتر از خودم و بدنم متنفر باشم. Bodypositive قطعاً به من کمک کرد ، اما هنوز فراموش نکنید که این یک جنبش اجتماعی است و نه دوره های "چگونه خود را دوست داشته باشید". این یک سفر بی پایان است. بله ، من موفق شدم تعداد مجتمع ها را کاهش دهم ، اما در همان زمان موارد جدیدی ظاهر شد. به طور کلی ، باید به یاد داشته باشیم که همه ما انسانهای زنده ای هستیم و در طول زندگی خود احساس متفاوتی داریم.
از دوران کودکی ، همه و همه نظر ناخواسته ای در مورد ظاهر من به من می دادند ، اگرچه کاملاً طبیعی به نظر می رسیدم ، اما کودک نازکی بودم جالب است که در کلاس چهارم من نگران نباشم که شکمم دیده نشود و معتقد بودم که کاملاً صاف است. من واقعاً دوست دارم که رسانه ها و کل جامعه ما به سمت بهتر تغییر کنند ، به طوری که کودکان امروز حتی فکر نکنند که "اشتباه می کنند" و باید از سنین پایین رژیم بگیرند.
البته در گذشته می توانستم نسبت به دختران دیگر تعصب داشته باشم. من فکر می کنم یکی از نمونه های کلاسیک زن ستیزی داخلی ، نگرش ما نسبت به زنانی است که جراحی پلاستیک انجام داده اند تا ظاهر معمولی تری داشته باشند. به دلایلی ، چنین وهم و خیالی وجود دارد که از آنجا که بدنبال مثبت بدن هستم ، قطعاً باید از مواد آرایشی متنفر باشم و همه کسانی که پستانهایشان را بزرگ می کنند ، محکوم کنم. اما برای من هیجان این است که فقط از همه زنان و مردم به طور کلی در شکل ظاهری آنها حمایت کنم.
این اتفاق افتاد که مردم برای من نوشتند: "این یک سیری طبیعی است - این زمانی است که یک زن پستان بزرگ و باسن دارد. پس از آن سکسی و باحال است. و این در مورد شما اینگونه نیست ، بنابراین شما زشت هستید و هیچ کس به شما احتیاج ندارد"
من همچنین اغلب این جمله را می شنوم: "هیچ کس حتی به تو چنین نگاه نخواهد کرد ، چه مردی می خواهد با چنین شخصی باشد" - گویی که من وجود دارم و فقط برای جلب رضایت ظاهری شخص زندگی می کنم.
مواردی نیز وجود داشت که من خودم را با معیارهای زیبایی مقایسه می کردم. انیمه از این نظر تأثیر زیادی روی من گذاشت. دختران همیشه در آنجا با پاهای بسیار نازک و شکاف وسیع ران (شکاف بین ران ها) به تصویر کشیده می شدند ، این بدان معنی است که من باید پاهایم را به طور مداوم با چرخ قرار دهم و آنها را فشار دهم تا وقتی پاها کنار هم هستند ، پاها بی حرکت باشند به هم دست نزنید به نظر پوچ می رسد ، اما در سن 13 سالگی مهم بود.
تا همین اواخر ، رسانه ها به معنای واقعی کلمه مملو از مدل ها و بازیگران زنانه سفید ، بلند و لاغر بودند که خواسته یا ناخواسته با آنها مقایسه می کنید. اکنون این کولوس بزرگ ، حداقل کمی ، شروع به تغییر و تحول کرده است: تعداد بیشتری از نمایش ها ، مدل های ضخیم ، افرادی با رنگ پوست متفاوت و سنین مختلف وجود دارد.
اغلب افراد چاق (از جمله من) می نویسند: "وای ، تو خیلی الهام بخش هستی ، این اعتماد به نفس است" ، گرچه شاید من فقط یک عکس را با لباس شنا از دریا ارسال کردم ، زیرا آنجا اوقات خوبی داشتم و حتی یک پیام خاص بگذارید اگر به کسی کمک کنم تا در نگرش خود نسبت به خودش تجدید نظر کند - از آن بسیار خوشحالم! اما شما نباید از هیچ وبلاگ نویس چربی فقط به عنوان یک موضوع الهام استفاده کنید.
گاهی اوقات این تصور که وجود من قبلاً به عنوان بیانیه سیاسی درک شده است ، باعث ناراحتی من می شود. من مجبور نیستم همیشه "لطفا" و "الهام بخش" باشم ، در غیر این صورت معلوم می شود نوعی هشتم مارس ابدی است (در درک انحرافی آن).
من به شما توصیه می کنم که در اشتراک در شبکه های اجتماعی خود تجدید نظر کرده و اشتراکی در صفحاتی که باعث می شوند احساس بد یا ناامنی داشته باشید را لغو کنید. از این گذشته ، بسیاری از افراد در نوعی از صفحات عمومی مشترک هستند که انگیزه کاهش وزن را دارند و یا به طور مداوم نگرشی زن ستیزانه نسبت به زنان و بدن آنها پخش می کنند. من فهمیدم که در واقع یک دسته از زنان چاق مثل من در اینستاگرام وجود دارند که آنها زنده هستند ، با دوستانشان عکس می گذارند ، لباس های سرد می پوشند و شغل موفقی دارند. برای من خیلی راحت تر شد.
شوخی با چربی در شلوار استرچ بسیار جالب بود
ولادا ، کیف ، 36.2 هزار مشترک
بدن مثبت برای من توانایی پذیرفتن بدن من به هر شکل و همچنین سرزنش نکردن افراد دیگر به دلیل داده های خارجی آنها است. با تشکر از این حرکت ، از نیاز به اصلاح موهای بدنم خلاص شدم: این روند هرگز به من لذت نمی داد. بلکه من این کار را کردم زیرا از قضاوت درباره دیگران ترس داشتم و همچنین همه این کار را کردند.
چند بار "ته ریش" پاهایم را حذف نکردم و بعد متوجه شدم که از قبل به طور عادی زندگی می کردم. فقط دیگر نیازی به اصلاح آنها احساس نمی کردم. او از حدود 13 سالگی ، وقتی موهای زیر بغلش رشد کرد ، اصلاح خود را شروع کرد. به نظر من می رسید که آنها به این می خندند ، بنابراین من یک تیغ از مادرم دزدیدم - از درخواست خودم خجالت کشیدم.
dopelada
متأسفانه ، من در مورد زنان دیگر تبعیض قائل شدم. خانواده من فضای نسبتاً "چربی هراسی" داشتند ، بسیاری از بستگان من به طور طبیعی لاغر بودند ، و برای آنها جالب بود که به همه اطراف خود چاق و ترسناک می گفتند ، و در مورد "چربی در شلوار استرچ" شوخی می کردند. مدتی این الگوی رفتاری را در پیش گرفتم.
من تمام وقت درباره ظاهر خودم نظر می گیرم. اساساً ، آنها می گویند هیچ کس مرا دوست نخواهد داشت ، چنین "زنانه" مویی ، و هنگامی که متوجه می شوند من دو پسر دارم ، سعی می کنند آنها را آزرده کنند: این بدان معنی است که بچه های شما نوعی بیمار هستند ، زیرا آنها شما را دوست دارند.
از نظر زن و مرد ، منفی به یک اندازه است ، اما از نظر مردان ، هنوز هم با نوعی ارزیابی و استکبار ظاهر می شود: "من کسی مثل تو را لمس نمی کنم ،" گویی آرزوی عزیزم این است که توسط غریبه ای انگشت زده شود
من به جراحی پلاستیک فکر کردم ، اما نه به طور جدی. من حاضر نیستم برای یک عکس زیبا در آینه پول خرج کنم و سلامتی ام را به خطر بیندازم. من قبلاً سینه هایی با اندازه متوسط و زیبا دوست داشتم ، همین را برای خودم می خواستم. اما این در سطح نوعی خیال پردازی است.
من هیچ عقده ای در این امتیاز ندارم ، اما به طور کلی اعتماد به نفس زیادی در خودم ندارم. اعتماد به نفس من بر اساس ظاهر نیست بلکه بر اساس قدرت اعتقادات من است.من می خواهم در وبلاگ خود به مردم اعلام کنم که چیزهای جالب در دنیا بسیار بیشتر از ظاهر است. و فرصت ها را نباید فقط به خاطر عقده ها از دست داد - مهم این است که زندگی کنید و هرگز از ظاهر خود عذرخواهی نکنید.
