چه چیزی از تی شرت راحت تر است؟ به نظر می رسد که این یک چیز بی چهره است که فردیت را پوشانده است. اما تاریخ نشان می دهد که می تواند بیشتر از کمد لباس شما در مورد شما بگوید.
خود را نشان دهید
مورخان مد در نظرات خود متفاوت هستند. برخی معتقدند که این تی شرت در ابتدای قرن 20 به عنوان لباس لیسانس ها ظاهر شد. خوب بود زیرا برخلاف چیزهای دیگر ، لازم نبود که متناسب با شکل باشد و به راحتی می توان آن را پوشید (در حالی که پیراهن های آن زمان ، دکمه های سر دست ، آستین ها و پلاسترون ها را جداگانه چسبانده بود - نمی توانید با چنین "معما" کنار بیایید تنها).
محققان دیگر استدلال می کنند که این تی شرت در اواخر قرن نوزدهم بخشی از لباس نیروی دریایی ایالات متحده شد. ارزان ، سبک و آستین کوتاه گرمای بیشتری ایجاد کرده و عرق را به سرعت جذب می کند. به لطف ویژگی اخیر ، تی شرت به سرعت به دست توده های کارگر رسید. و سپس او یک جهش عظیم انجام داد: از لباس زیر ، که برای غریبه ها پنهان است ، او به لباسی تبدیل شد که در آن خودشان را نشان می دهند.
در زمانی که هنوز بدنساز وجود نداشت ، مردان دارای تناسب اندام یک تی شرت را انتخاب می کردند تا بتواند بر تسکین بدن تأکید کند. به طور کلی ، این مدل به عنوان یک تعریف از شکل عمل می کند: به پوست دوم تبدیل می شود و بر خطوط برجسته تأکید می کند. اتفاقاً ، به همین دلیل ، عکاسان و فیلمسازان وقتی با تی شرت های خیس بازیگران زن را شلیک می کنند ، او را خیلی دوست دارند.
راحت تر باش
این تی شرت اولین بار در مارك براندو پوشیده شد و در A Streetcar به نام Desire قرار گرفت. شخصیت او مرد ساده و بی ادبی بود. و این تصویر به معنای واقعی کلمه به تی شرت چسبیده است. جوانان دهه 50 هم در واقعیت و هم در سینما از آن استفاده می کردند. "Savage" ، "شورش بدون علت" ، "Grease" - و اینها نمونه های بارزترین نمونه ها هستند. و در هر یک از آنها قهرمان در برابر جامعه مقاومت می کرد ، یک سبک زندگی بی پروا و حتی اوباش را پیش می برد.
همانطور که معمولاً در مورد وسایل کمد لباس مردانه اتفاق می افتد ، تی شرت خیلی زود در کمد های زنانه مستقر شد. این تا حدودی به ژان سبرگ برمی گردد ، که تصویر برجسته او در نقاشی "در آخرین نفس او" ، منتشر شده در سال 1959 ، هنوز کپی شده است.
اعلامیه بدهید
از آنجا که تولیدکنندگان به طور عمده تی شرت های سفید تولید می کردند ، به تدریج ارتباطی با یک ورق خالی پیدا کردند که می توانید روی آن بنویسید و نقاشی کنید. در ابتدا ، این ایده فقط توسط دانشگاههایی که آرمهایشان را چاپ می کردند ، مورد استفاده قرار گرفت. اما از دهه 1960 ، چاپ به یک پدیده اصلی تبدیل شده است. راک اند رول در این روند نقش داشت: طرفداران گروه های موسیقی تی شرت هایی با نام گروههای مورد علاقه خود می پوشیدند تا احساس کنند که بخشی از خرده فرهنگ هستند. شاید قابل تشخیص ترین طرح - لبهای جدا شده با زبانی بیرون زده - در سال 1970 ساخته شد و به آرم Rolling Stones تبدیل شد. به هر حال ، اولین طرح در سال 2008 به مبلغ 92.5 هزار دلار فروخته شد. یک آرم معروف دیگر - من نیویورک را دوست دارم - کمی بعد برای ترویج گردشگری در نیویورک ابداع شد. او چنان کپی می شود که هنرمند مرتباً از نقض حق نسخه برداری شکایت می کند.
همه در همان دهه 70 ، تی شرت به نوعی بستر تبلیغاتی تبدیل شد. اگر لباسی می پوشید که نام تجاری آن روی سینه شما نوشته شده باشد ، این بسیار راحت است: شما برای تبلیغ تولید کننده هزینه کردید. همان تکه لباس نقش یک پوستر را بازی می کند: اگر می خواهید به یک تجمع بروید ، می خواهید سطح هوش خود را ملاقات کنید یا نشان دهید ، پس کافی است یک تی شرت با شعار مناسب پیدا کنید یا یک سفارش شخصی انجام دهید. یک تی شرت با رهبر انقلابی کوبا چه گوارا بخرید و همه می دانند که شما آرزوی آزادی دارید. با میکی موس چاپ کنید و بر خودانگیختگی تأکید خواهید کرد.
بهتر شدن
این تی شرت یک ویژگی جالب دارد: به طور تصادفی فرد را تغییر می دهد. وقتی نوبت به مردان می رسد ، او کمی شانه ها را گشاد کرده و کمر را باریک می کند ، که بر مردانگی تأکید می کند.این خنده دار است ، اما خانم ها این قلاب را می خورند: آنها مدل های پیراهن سفید را 12٪ جذاب تر از کسانی که لباس های مختلف پوشیده اند می دانند. اگر یک تی شرت چاپی دارد که از لباس یک ابرقهرمان تقلید می کند ، پس شخص حاضر در آن امتحانات را بهتر پاس می کند و در تست های فکری نتایج بالاتری را نشان می دهد. و برخی از محققان بر این باورند که یک تی شرت که شما مرتباً می پوشید (مانند مارک زاکربرگ که در آن در همه رویدادهای اجتماعی در آن ظاهر می شود) ممکن است نشانه نبوغ باشد. بنابراین ، تمایل به خرید یکی دیگر از خود را انکار نکنید.
