آرایش همیشه بوده است. اما هدف آن قرن به قرن تغییر کرد. زیبایی با هر نسل جدید متفاوت تلقی می شد ، مردم یاد گرفتند که ترکیبات لوازم آرایشی را تغییر دهند و بهبود دهند و روندها به طور خودجوش در جامعه بوجود آمد. معلوم می شود که آرایش یک علم کامل است.
توصیه هایی از اوید
مورخان و منتقدان ادبی ، و فقط خوانندگان دقیق توجه کرده اند که در جلد سوم شعر اووید "علم عشق" نویسنده دستورهای زیادی برای لوازم آرایشی ارائه می دهد. علاوه بر این ، اووید در قرن دوم قبل از میلاد. ه توضیح می دهد که در کجا و چه آرایش مناسب ترین است.
ترکیبات لوازم آرایشی در دوران باستان
صحیح ترین لوازم آرایشی از نظر استانداردهای مدرن در مصر باستان تولید می شد. افرادی که 10 هزار سال قبل از عصر ما زنده مانده بودند ، آنقدر شیمی دان ماهری بودند که فقط بهترین مواد را برای تولید انتخاب کردند ، اکنون یافتن آنها در سرم های مرطوب کننده مارک ، لاک ناخن یا مواد آرایشی تزئینی کاملاً امکان پذیر است. علاوه بر این ، انتخاب محصولات آرایشی و بهداشتی در میان مصریان به همان اندازه گسترده بود.
"سفید ونیزی"
در قرن شانزدهم ، مدگرایان سفید کننده ای از پوست را اختراع کردند که روح زحل نامیده می شود. سفیدپوش معروف ونیزی به عنوان اولین محصول آرایشی و بهداشتی از یک برند "لوکس" در تاریخ در نظر گرفته می شود که آزمایش بازاریابی را نیز به طور کامل پشت سر گذاشته است. با این وجود ، علی رغم اثربخشی و اهمیت ، و حتی هزینه زیاد ، "سفیدکاری" به دلیل سموم و سموم موجود در ترکیب ، برای سلامتی انسان بسیار خطرناک بود.
تشریفات زیبایی
اما استفاده از مواد آرایشی در گذشته کار چندان آسانی نبود. به عنوان مثال ، یکی از همسران نرو ، Poppaea Sabina ، فقط با کمک صد برده می توانست آیین های اساسی مراقبت از خود را انجام دهد. بنابراین شادی کنید ، مراقبت های شبانه چند مرحله ای همه چیز خسته کننده نیست.
چشم های زیر خط دار
چشمان سیاه و پر خط و متشکل از بیش از هزار سال پیش در مصر باستان محبوب بودند. در آغاز قرن بیستم ، دانشمندان مقبره توتانخامون را افتتاح کردند و این امر چنان علاقه قابل توجهی را در حرکات باستانی برانگیخت که چشمهای سیاه به مد بازگشت و تا امروز بر روی پایه قرار گرفت. پس از آن بود که خط چشم مشکی به کیف های زیبایی مد گرایان بازگشت.
ممنوعیت آرایش در سطح ایالت
اما در سال 1650 ، در پارلمان دوره اولیور کرامول ، سعی در صدور حکمی برای ممنوعیت آرایش داشتند. این پروژه "مصوبه ای علیه معاونت نقاشی چهره ، پوشیدن مگس های سیاه و لباس نامتناسب زنان" نام داشت. خوشبختانه این ایده پس از پایان بحث های اولیه کنار گذاشته شد.
مگس
در پایان قرن شانزدهم ، "مگس ها" محبوبیت خاصی پیدا کردند - تکه های مخملی سیاه یا گچ که به ویژه به صورت خال در نواحی مشکل دار پوست چسبانده شده بود. این روند در بین اقشار بورژوایی گسترش یافت و این به دلیل این واقعیت است که آبله در اروپا بیداد می کند ، که آثار زیادی به شکل زخم یا چرک ایجاد می کند. بنابراین نخبگان با کمک همین مگس ها عیب های خود را پنهان کردند.
صورتی پمپادور
به افتخار Marquise de Pompadour ، یکی از سایه های صورتی نامگذاری شد. اکنون به عنوان "پامپادور صورتی" شناخته می شود و این اتفاق به دلیل این واقعیت رخ داده است که مورد علاقه پادشاه فرانسه عاشق تاکید شدید بر گونه های خود با رژگونه بود. در هر پرتره ای می توانید اشتیاق پرشور او را برای سرخ شدن مشاهده کنید.
اولین لاک های ناخن
ظهور لاک ناخن ارتباط تنگاتنگی با صنعت خودرو دارد. در حدود دهه 1920 از مخلوط های رنگ و نیترو سلولز برای نقاشی اتومبیل استفاده می شود. این ماده قادر است سرعت خشک شدن هر لاک روی هر سطح را تسریع کند. دختران بلافاصله متوجه این موضوع شدند و مد را به ناخن های رنگی معرفی کردند.
زیبایی ناسالم
اما رژگونه ای سالم مانند مارکیز دو پمپادور همیشه مد نبود. در قرن نوزدهم انگلیس ، اصطلاحاً "کیش ضعف" ایجاد شد. دختران تمام تلاش خود را می کردند تا زیبایی کم رنگ و کمی "مصرف کننده" داشته باشند. برای این کار ، بسیاری مجبور به نوشیدن سرکه شدند و عصاره بلادونا برای ظاهری دردناک در چشم ها القا شد.
