قوانین زیبایی در سراسر جهان متفاوت است ، اما بیشتر زنان سعی می کنند که مطابقت داشته باشند. در جوامع سنتی ، که رفاه دختر اغلب به توجه مرد بستگی دارد ، ظاهر خصوصاً اهمیت دارد. چه فداکاری هایی که دختران مجبور می شوند توسط مادران خود انجام دهند ، معتقدند که این فقط برای دختران آنها سود می برد - در مواد "Lenta.ru".
جرم خاموش
در کامرون ، بسیاری از زنان درک می کنند که آموزش خوب برای دخترانشان چقدر مهم است. مادران آماده اند تا افراط کنند تا دخترانشان مانند نوجوانی در نوجوانی ازدواج نکنند. حتی بی رحمی تمام. طبق گزارش سازمان ملل ، 24 درصد از دختران این کشور دچار سوزش سینه با سنگ داغ یا آهن شده اند. 58 درصد دخترانی که از این عمل جان سالم به در بردند از دست مادران خود آسیب دیدند.
دختران بین هشت تا 16 سال معمولاً تحت این شکنجه قرار می گیرند به امید اینکه آنها را از توجه سرزده مردان ، تجاوز جنسی و اوایل بارداری نجات دهند. واقعیت این است که در کشور اعتقاد بر این است که اگر دختری پستان داشته باشد ، او از قبل برای ازدواج و تولد فرزندان آماده است. در نتیجه این روش و عدم درمان اسکار مناسب ، دختران ممکن است دچار کیست شوند و با گذشت زمان ، سرطان پستان ایجاد شود. با تولد نوزاد ، سایر مشکلات آشکار می شود ، به عنوان مثال ، کمبود شیر مادر. علاوه بر این ، تحقیقات نشان می دهد که moxibustion هیچ کاری در مبارزه با خشونت انجام نمی دهد. بسیاری از مردان کامرونی از این عمل بی اطلاع بودند تا اینکه روزنامه نگاری درباره آن شروع شد.
یک سنت مشابه در چاد ، توگو ، بنین ، گینه و گینه بیسائو نیز رایج است. از سال 2010 ، همراه با مهاجران از آفریقای مرکزی و غربی ، این رسم در انگلیس گسترش یافت. دختران غالباً معتقدند که این امر به نفع آنهاست و نمی خواهند مادر خود را از دست بدهند ، بنابراین آنچه را که برای دیگران اتفاق افتاده است قبول نمی کنند. آنها با دقت زخمهای خود را پنهان می کنند و در مدارس از انجام معاینات پزشکی و تغییر لباس برای ورزش خودداری می کنند. پس از انجام این روش ، دختران اغلب خود را کنار می کشند ، اما دلیل آن را به دلیل شرمندگی ذکر نمی کنند.
لیلا حسین ، روان درمانگر ، كه در یك كلینیكی در شمال لندن كار می كند ، ادعا می كند كه 5 مشتری وی از ناحیه سینه دچار سوختگی شده اند. همه آنها تابعیت انگلیس داشتند. "یکی از آنها به من گفت:" من یک سینه صاف مثل پسر دارم "، و جای زخم وجود دارد! اما هیچ کس هرگز آنها را بررسی نکرده و در مورد آن سال نکرده است. و این در پایتخت است! " - زن عصبانی است.
جنیفر میراژ ، که بیش از یک دهه به عنوان پرستار در بیمارستانهای گلاسگو ، برومفیلد ، بیرمنگام و لندن کار کرده است ، خاطرنشان کرد که تعداد زنان با پستانهای ناقص در طی سالها افزایش یافته است. او شخصاً با 15 زن بزرگسال و هشت دختر ملاقات کرد که زخم سوختگی در سینه آنها بود. "من به نوعی از یک دختر ده ساله که عفونت داشت مراقبت کردم. این بیماری پس از چندین سال سوزش پستان ظاهر شد."
یکی از زنان این عمل دردناک را برای خبرنگاران توصیف کرد: "من یک سنگ برداشتم ، آن را گرم کردم و شروع به ماساژ پستانهای دخترم کردم. سنگ داغ بود. وقتی ماساژ را شروع کردم ، او گفت: "مامان ، من داغ هستم!" "مادر بدبخت را مورد بازجویی قرار دادند ، او را اخطار دادند و از کلانتری آزاد کردند. اگرچه مطالب مربوط به این عمل به طور منظم در مطبوعات انگلیس منتشر می شود ، اما تاکنون هیچ دستگیری انجام نشده است. حتی لازم نیست در مورد کامرون به چنین روشی صحبت شود.
عضو مجلس اعیان الکس کارلیل (الکس کارلیل) از پلیس خواست که به طور فعال با شیوع موکسیبوس مبارزه کند. "وقت آن رسیده است که پلیس و دادستان ها به مسئله توجه کنند و با توجه به اینکه این امر چه تاثیری بر قربانیان جوان و محیط آنها دارد ، به شدت با آن مقابله می کنند." او به طور فعال توسط كمیته كودكان و برابری جنسیتی حمایت شد.
با این حال ، نویودجیرا ، ساکن انگلستان ، که یک بار توسط مادرش بدین ترتیب بد شکل شده بود ، فقط سرش را تکان می دهد."انگلیسی ها وقتی صحبت از آنچه را فرهنگی می دانند بسیار مودب هستند. اما اگر به دلیل این "ویژگی ها" کودکان ، دختران کوچکی که مخفیانه مثله می شوند ، رنج می برند ، پس این نباید طبیعی تلقی شود."
رژیم معکوس
در حالی که در دنیای غرب زنان تحت تأثیر براقیت به امید لاغر شدن رژیم خود را ادامه می دهند ، در موریتانی و نیجریه خانم های چاق استاندارد زیبایی محسوب می شوند. به علائم کشش به خصوص مردان خوش تیپ گفته می شود. مادران برای افزایش شانس دخترانشان برای یک ازدواج سعادتمند ، آنها را از 5 سالگی به اصطلاح پرستار مرطوب می دهند. آنها باید حتی لاغرترین دختر را وادار به بهتر شدن کنند ، تا او دیگر "شرم آور خانواده" نباشد. عمل تغذیه اجباری را لبلوخ می نامند.
پرستاران دختران را با بشقابهای عظیم کوسکوس چرب ، خرده نان در روغن زیتون ، انجیر و بره تغذیه می کنند ، آنها را وادار می کنند که حدود بیست لیتر شیر شتر بنوشند و چربی کوهان شتر را روزانه بخورند. اگر دختر نتواند ظرف را تمام کند ، مجازات می شود. پاهای کودک را بین چوب های چوبی قرار داده و بالای وزن قرار می دهند. استفراغ پرستار "واکنش طبیعی و طبیعی موجود زنده در حال رشد" در نظر گرفته می شود. پرستاران اجازه نمی دهند بخش ها جابجا شوند ، به طوری که سهواً لاغر نمی شوند. در هشت سالگی ، دختران حدود 140 کیلوگرم وزن دارند ، زنان بالغ در سن ازدواج - 200.
"دختران برای تعطیلات مدرسه یا در فصل بارانی که گاوها شیر زیادی می دهند به پرستاران مرطوب فرستاده می شوند و هیچ چیز برای آنها توضیح داده نمی شود. آنها رنج می برند ، اما از همه جا به آنها گفته می شود که فقط زنان چاق خوشحال خواهند شد. " براساس WHO ، 20 درصد از زنان موریتانی چاق هستند. مردان دارای اضافه وزن تنها چهار درصد از کل جمعیت هستند. وقتی دختران بزرگ می شوند ، از بیماری های زیادی رنج می برند: چاقی ، فشار خون بالا و بیماری های قلبی.
نسل جوان معتقد است که باید سنت را در گذشته رها کرد. "ما باید به سنتی که زندگی ما را تهدید می کند پایان دهیم. من بسیاری از دختران بی گناه را می شناسم که برای ازدواج مجبور به چاق شدن بر خلاف میل خود شدند و بیشتر آنها از بیماری رنج می برند. " مادرم از 13 سالگی شروع به چاق شدن کرد و او مرا کتک زد تا بیشتر بخورم. هر بار به نظر می رسید که شکمم در آستانه منفجر شدن است.”” Selekha Mint Sidi به یاد می آورد. این زن اظهار داشت که بدون توجه به آنچه اتفاق افتاده ، قصد ندارد دخترش را چاق کند.
"من فکر می کنم که چاق شدن دختران ضروری است. دختران لاغر ننگ خانواده و قبیله هستند. و بعید به نظر می رسد که مردان به آنها نگاه کنند”، می گوید: Achetu Mint Taleb 55 ساله. این زن خود را یک مادر عالی می داند: او در هشت سالگی دو دختر خود را به مدت دو سال به پرستاران مرطوب داد. "آنها فوق العاده چاق بودند ، به سرعت ازدواج کردند و قبل از 17 سالگی زایمان کردند. دختران خانه را اداره می کنند و آخر هفته ها به خانه من می آیند. من به آنچه برای آنها انجام دادم بسیار افتخار می کنم. در موریتانی ، اندازه زن نشان می دهد که او چقدر در قلب یک مرد جای دارد."
مار هوبرو کپدفرو ، نماینده سازمان ملل در امور جنسیت و جمعیت در موریتانی ، توضیح می دهد که استانداردهای زیبایی از نظر تاریخی ایجاد شده اند: «معمولاً ، اگر زن چاق باشد ، خانواده اش پول دارند تا او را تغذیه کنند. آنها افراد فقیری نیستند ، آنها پول غذای دختران کوچک را دارند. بنابراین زنان چاق به معیار زیبایی تبدیل شده اند: هر چقدر با شکوه تر باشید ، زیباتر به شمار می آیید. اما او گفت ، وضعیت در حال تغییر است. بسیاری از زنان جوان دیگر نمی خواهند دختران خود را تغذیه کنند. اگر زنان قبلاً در خانه می ماندند ، اکنون به کار می روند ، پیاده روی می کنند ، ورزش می کنند. بسیاری از افراد سلامتی خود را دنبال می کنند ، به نسل قدیمی نگاه می کنند: موریتانی های 40 و 50 ساله در راه رفتن مشکل دارند ، از دیابت و بیماری قلبی رنج می برند.
با این حال ، کسانی که همچنان دختران خود را چاق می کنند ، به روش های فزاینده ای شدید متوسل می شوند. به برخی از دختران به جای شیر شتر مواد شیمیایی داده می شود که برای چاق شدن گاوها استفاده می شود.زنانی که با آمادگی های هورمونی برای حیوانات بزرگ شده اند ، بدن نامتناسبی دارند: سینه های بزرگ ، معده و گونه ها ، اما دست ها و پاهای نازک. این زنان بیشتر از کسانی که از غذای طبیعی تغذیه می کنند ، از بیماری های قلبی و هورمونی و ناباروری رنج می برند. برخی دیوانه می شوند.
دکتر وادل لمین از بیمارستان متروپولیتن خاطر نشان کرد که روزانه چندین دختر مبتلا به اختلالات خوردن در بیمارستان بستری می شوند. بسیاری از آنها برای اولین بار به پزشکان مراجعه نمی کنند - والدین آنها از پیروی از توصیه های پزشکان امتناع می ورزند و به آنها غذا می دهند.
خال کوبی بی میل
به عنوان یک قاعده ، والدین با قصد دختران نوجوان خود برای خال کوبی خونسرد هستند. از طرف دیگر ، زن هندی Geeta Pandey از اوتار پرادش ، از همان کودکی آموزش دیده بود که چندین خال کوبی ، و همچنین بینی و گوش های سوراخ شده ، مانند مادر و مادربزرگ خود داشته باشد.
واقعیت این است که در جامعه ای که وی از آن می آید ، تمام زنان متاهل باید خال کوبی هایی به نام گودنا انجام دهند. "خانواده برای من توضیح دادند که اگر من خال کوبی نداشته باشم ، پس هیچ کس در خانواده همسرم غذا و آب از دست من نمی گیرد. من نجس ، دست نخورده تلقی خواهم شد."
مادرش در دهه 1940 ازدواج می کرد که می خواست 11 ساله شود. چند هفته بعد از عروسی ، پیرزنی نزد او آمد و به او خال کوبی کرد. از میان ابزارها ، پیرزن فقط یک سوزن داشت که آن را در آتش گرم می کرد و رنگ سیاه داشت. به کودک بیهوشی داده نشده و پیرزن نیز هیچ پمادی نداشته است. "من تمام وقت گریه می کردم و پیرزن را نیشگون می گرفتم. در پایان ، او از پدربزرگ من شکایت کرد و مرا به عنوان مشکلی صدا کرد. "مادر پندی در گفتگو با دخترش به یاد می آورد. این زخم حدود یک ماه بهبود یافت. نقاشی برگها و گلها را به تصویر می کشید.
به گفته كی پاندی ، مردم شناس ، معمولاً زنان خالكوبی با طرح های گل ، نام پدر یا شوهر ، نام روستا ، توتم ، نماد خانواده یا تصویر یكی از خدایان انجام می دهند. وی طی سالها تحقیق ، میلیونها زن روستایی را در سراسر هند خال کوبی کرده است. فقط بعضی اوقات مردان نیز خال کوبی می کنند. "این نمادی از شناسایی است ، هم در جهان ما و هم در زندگی پس از مرگ. اعتقاد بر این است که پس از مرگ از شخصی سوال می شود که اهل کجاست و او می تواند خال کوبی را نشان دهد و به این س answerال پاسخ دهد."
مردم بایگای مادیا پرادش بیش از دو هزار سال است که دختران را خال کوبی می کنند. به محض اینکه دختران نوجوان شدند ، اولین خال کوبی را بر روی پیشانی خود زدند. سپس ، در طی چندین سال ، بیشتر بدن آنها با نقاشی پوشانده شد.”گفت پراگیا گوپتا ، که به عنوان بخشی از برنامه تأمین آب آشامیدنی تمیز کشور چندین سال به روستاهای آنها سفر کرده بود. به گفته وی ، همه زنان مردم خال کوبی می کنند ، اما دختران جوان بیشتر از اعمال آنها خودداری می کنند. Baiga ، دور از چشم مردان ، خال کوبی های دختران را منحصراً در جنگل شکست می دهد. این را با یک علامت توضیح می دهیم: اگر مرد صبح زنی را که در خون غرق شده است ببیند ، روزش درست نمی شود. این الگو با یک ساقه بامبو خراشیده می شود ، و سپس با سوزن با رنگ از دانه های hvizotia حبشه مورد ضرب و شتم قرار می گیرد.
گوپتا این امر را با برقراری ارتباطات مرتبط می داند: ساخت جاده های جدید ، ظهور تلویزیون و تلفن های همراه. فرزندان مردم بایگا شروع به مدرسه رفتن کردند و دریافتند که همه زنان خال کوبی ندارند. من آنیتا 15 ساله را ملاقات کردم. او روی پیشانی خود خال کوبی کرد و گفت که آنقدر درد دارد که دیگر اجازه نمی دهد این اتفاق برای خودش تکرار شود. و مادرش ، بدری 40 ساله ، تقریباً کل بدن را خال کوبی کرده است.”
بدری از تصمیم دخترش حمایت کرد. "من بیسواد بودم و در همه کارها از پدر و مادرم اطاعت می کردم. و آنیتا به مدرسه می رود ، و اگر خال کوبی نمی خواهد ، پس من با این موافقم ، "این زن هندی توضیح داد. درست است ، آنیتا به خاطر چنین افراطی باید قول می داد که بطور دوره ای در خانه بماند: آشپزی ، نظافت و مراقبت از برادران و خواهران کوچکترش در حالی که مادرش در مزرعه کار می کند. حضور دختر کاهش یافته و ممکن است مجبور شود یک سال دوم بماند.
