مد کلاه گیس از اوایل دهه هفتاد به اتحادیه رسید. در ابتدا آنها را توسط ملوانان از پروازهای خارج از کشور آوردند ، سپس در فروشگاه های ما ظاهر شدند. لئونید گایدای که به نشانه های زمان حساس بود ، علاقه خود را به کلاه گیس در کمدی ایوان واسیلیویچ حرفه خود را تغییر می دهد ، جایی که قهرمان Krachkovskaya مدام مدل موهای خود را تغییر می دهد. و این خیلی اغراق آمیز نبود.
کلاه گیس ها چندان مورد پسند دختران جوان قرار نگرفت - مدل طبیعی هیپی در بین جوانان در حال گسترش بود - اما زنان میانسال آنها را دوست داشتند.
ابتدا امکان بروزرسانی سریع مدل مو و رنگ مو را فراهم کردند. تقاضا برای آرایشگاه در بین ساکنان شهر بسیار زیاد بود ، اما تا حدی راضی بود. من مجبور شدم از قبل ، اغلب از طریق یکی از آشنایان خود ثبت نام کنم و نوبت من برای دیدن یک استاد خوب می تواند مدتها طول بکشد. و برای یک زن شاغل ، سوال از زمان همیشه حاد بوده است. رنگ آمیزی خانه با شگفتی های ناخوشایند همراه بود و در این زمان آنها ترجیح می دهند بیش از موهای خاکستری رنگ بزنند.
کلاه گیس خوب خیلی بهتر به نظر می رسید. بیشترین تقاضا برای کلاه گیس های بلوند (به ویژه در جمهوری های قفقاز) و به دنبال آن کلاه گیس های شاه بلوط بود.
ثانیا ، ترتیب آن آسان بود. این کلاه گیس را می توان شست ، خشک کرد و صبح از آن استفاده کرد. علاوه بر این ، یک لحظه عملی نیز وجود داشت - در زمستان ، کلاه گیس ها به راحتی کلاه ها را جایگزین می کردند.
